سلول های بنیادی مزانشیمی، سلول های بنیادی چندتوانی هستند که به انواع سلول های مختلف لایه زایای مزودرومی تبدیل می شوند. به دلیل توانایی منحصر به فرد آنها در جایگیری در بافت های آسیب دیده و سرطانی، سلول های بنیادی مزانشیمی پتانسیل بسیار زیادی در پزشکی ترمیمی دارند. سلول های بنیادی مزانشیمی همچنین در فرآیندهای ترمیمی در شرایط مختلف پاتولوژیک، از جمله بیماری های قلبی و عروقی و سرطان مشارکت می کنند. با این حال، بسیاری از مطالعات نشان داده است که تنها بخش کوچکی از سلول های بنیادی مزانشیمی پیوندشده در واقع می تواند زنده بمانند و به بافت های میزبان الحاق شوند. اثرات سلول های بنیادی مزانشیمی به طور کامل توسط تعداد آنها قابل توضیح نیست. اکتشافات اخیر نشان می دهد که ریز ذرات  (MPs)  مشتق شده از سلول های بنیادی مزانشیمی ممکن است درعملکردهای فیزیولوژیکی مولدهای خود مهم باشند. اگر چه نقش فیزیولوژیکی ریز ذرات   مشتق شده از سلول های بنیادی مزانشیمی در حال حاضر به خوبی درک نشده است، نتایج به دست آمده نشان می دهد که در ترمیم بافت و درمان های ضد سرطان ریز ذرات  مشتق شده از سلول های بنیادی مزانشیمی دارای خواص پیش ترمیمی و محافظتی مشابه با همتایان سلولی خود هستند. بنابراین، ریز ذرات مشتق شده از سلول های بنیادی مزانشیمی روشی امیدوار کننده را ارائه می دهند که ممکن است بر موانع و خطرات مرتبط با استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی ذاتی و مهندسی شده غلبه کند.