به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، در مطالعه ای جدید که تکوین درمان های با پایه سلول های بنیادی را آسان تر می کند، تیمی از محققین MIT سه ویژگی فیزیکی را برای سلول های بنیادی مزانشیمی شناسایی کرده اند که آن ها را از سلول های بالغ موجود در مغز استخوان متمایز می کند. برمبنای این اطلاعات، آن ها برای ایجاد ابزارهای که بتوانند سریعا سلول های بنیادی مزانشیمی را جداسازی کنند برنامه ریزی کردند که تولید سلول های بنیادی کافی برای درمان بیماران می کنند. تاکنون، راه مناسبی برای جداسازی سلول های بنیادی مزانشیمی از مغز استخوان وجود نداشته است. این سلول های بنیادی می توانند به انواع سلول ها تمایز یابند در حالی که مولکول های سطحی مشابهی را بیان می کنند.این یکی از دلایلی است که نتایج حاصل از تمایز اسن سلول ها در ازمایشگاهی متفاوت، متنوع است.

همان طور که گفته شد این مطالعه راهی را برای خالص سازی و غنی سازی سلول های بنیادی ارائه می دهد. درحال حاضر محققین از مارکرهای سطحی برای جداسازی سلول های بنیادی مزانشیمی جدا می کنند . این درحالی است که بسیاری از این مارکرها خاص این سلول های بنیادی مزانشیمی نیست و می تواند موجب جداسازی سلول های دیگر با سرنوشت تمایزی متفاوت شود. محققین در این مطالعه مجموعه ای از مارکرهای بیوفیزیکی را برای چندتوانی این سلول های بنیادی کشف کرده اند که می تواند منجر به تمایز آن ها به سلول های مختلف شود.

یکی از این فاکتورها اندازه سلولی است: سلول های بنیادی مغز استخوان جنینی که تمایل بیشتری به داشتن درصد بالایی از سلول های بنیادی مزانشیمی دارند معمولا از نظر اندازه کوچک هستند. اما این فاکتور و این معیار به تنهایی نمی تواند کافی باشد. بعد از تست کردن فاکتورهای فیزیکی متعدد در نهایت محققین دریافتند که دو فاکتور دیگر می تواند در ترکیب با فاکتور اندازه برای تشخیص سلول های بنیادی مزانشیمی مورد استفاده قرار گیرد: سختی سلولی  و میزان نفوذپذیری در غشای هسته سلول. برای جداسازی این سلول ها شما بیش از این سه فاکتور نیاز ندارید ولی کمتر از این سه فاکتور هم برای جداسازی کارایی لازم را ندارد. به نظر می رسد که این ویژگی ها با آنچه پیش از این در مورد سلول های بنیادی می دانستیم مطابقت دارد. در مقایسه با سلول هایی که پیش از این برای سرنوشت نهایی شان متعهد شده اند، سلول های ایمنی دارای مواد ژنتیکی هستند که درون هسته به کناره ها حرکت کرده و موجب نفوذپذیری بیشتر غشای هسته سلول می شوند. هم چنین سلول های بنیادی در مقایسه با سلول های بسیار تمایز یافته دارای اسکلت سلول های با سختی کمتر هستند.

محققین سپس توانایی های ترمیمی این سلول های بنیادی مزانشیمی را تست کردند. آن ها دریافتند که این سلول های می توانند به ترمیم عضلات و استخوان آسیب دیده در موش کمک کنند، این درحالی است که سلول های که به عنوان سلول های استرومایی استخوان زا شناخته می شوند قادر به ترمیم استخوان هستند ولی در مورد عضلات این قابلیت را ندارند. اما در این مطالعه محققین موفق شده اند زیرجمعیتی از سلول های استرومایی مزانشیمی را شناسایی کنند که قابلین بسیار بالایی در ترمیم عضلات و استخوان دارد.

پایان مطلب/