به گزارش بنیان به نقل ازmedicalnewstoday، در ده سال گذشته، محققین موفق شده اند که باروری بیماران سرطانی خانم را که احتمالا بعد از درمان نابارور می شوند حفظ کنند و به آن ها گزینه ای تحت عنوان انجماد تخمک را ارائه دهند. این تکنیک خانم ها را قادر می سازد که تخمک هایشان را فریز کرده و آن ها را بعدا به منظور بچه دار شدن مورد استفاده قرار دهند. تا کنون بیماران سرطانی متعددی با استفاده از این تکنیک بچه دار شده اند. با این وجود،  در جوامع پیشرفته تمایل رو به افزونی در بچه دار شدن با تاخیر  وجود دارد که این امر منجر به این می شود که فریز کردن تخمک گزینه ای مناسب برای زنان سالمی باشد که از ناباروری وابسته به سن واهمه دارند. به تازگی آماری مبنی بر تولد بیش از 2000 نوزاد از این تخمک های فریز شده ارائه گردیده است که نشان می دهد که نواقص مربوط به تولد در هیچکدام از این نوزادان وجود نداشته است.

گزینه دیگری که برای زنان جوان مبتلا به سرطان برای احیا باروری وجود دارد فریز کردن و پیوند بافت تخمدان است. در سال 2004، خانمی بلژیکی توانست فرزند خود را که حاصل فریز کردن بافت تخمدانی بود که هفت سال پیش فریز کرده بود به دنیا بیاورد و از آن زمان تاکنون بیش از 37 کودک حاصل از این بافت های مربوط به بیماران سرطانی متولد شده اند. مزیت اصلی پیوند بافت تخمدانی در مقایسه با فریز کردن تخمک این است که تعداد تخمک های بیشتری در مقایسه به روش دیگر فریز می شوند و دیگر نیازی به این نیست که درمان های سرطانی را به منظور تکرار چندین چرخه ماهانه برای بدست آوردن تخمک عقب بیاندازیم. استفاده از تکنیک انجماد به این طریق، بحث هایی را به همراه دارد. هر دو انجمن آمریکایی و اروپایی تولید مثل به دنبال شواهد بیشتر برای ایمنی، مقرون به صرفه بودن و فاکتورهای فیزیولوژیکی هستند که می تواند وجود داشته باشد و این انجمن ها اعتقاد دارند که باید این تکنیک به خوبی برای بیماران سرطانی و ناباروری های مرتبط با سن در دسترس باشد. در واقع موفقیت این روش در بیماران سرطانی این روش را برای خانم هایی که بنابه دلایلی تمایل به تاخیر در باردار شدن دارند گزینه مناسبی معرفی می کند.

پایان مطلب/