به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، با استفاده از رت های مدل شده برای آسیب های نخاعی، محققین اسپانیایی در تست های آزمایشگاهی روی سلول های به دست آمده از رت ها( به ویژه سلول های پیش ساز اپاندیمال) دریافته اند که این سلول ها به انواع مختلفی از ترکیبات و از طریق فعالسازی گیرنده های پورکینژ P2X4، P2X7، P2Y1 و P2Y4 پاسخ می دهند. این سلول های پیش ساز، سلول های بنیادی چند توان هستند که در بافت های بالغ احاطه کننده مجرای اپاندیمال نخاع وجود دارند. علاوه بر این، سلول های پیش ساز اپاندیمال به آدنوزین تری فسفات(ATP) نیز از طریق این فعال سازی پاسخ می دهند. مولکول ATP در جایگاه های آسیب دیده نخاعی تجمع می یابد و با فاکتورهای رشدی که بازآرایی و ترمیم را القا می کنند همکاری می کند. این محققین می گویند: هدف ما از این مطالعه آنالیز بیان پروفایل گیرنده ها در نوروسفیرهای مشتق از اپاندیمال و هم چنین تعیین این مطلب که کدام گیرنده ها فعال بوده اند که این امر  با آنالیز غلظت یون کلسیم درون سلولی صورت گرفت. ما برای اویلن بار نشان دادیم که سلول های پیش ساز اپاندیمال گیرنده های P2X4 و P2X7یونوتروفیک و گیرنده های P2Y1 و P2Y4 متافوریک دارای عملکرد را بیان می کنند که قادر به پاسخ دهی به ATP و ADP و سایرترکیبات نوکلئوتیدی هستند. زمانی که این محققین سلول های پیش ساز اپاندیمال رت های سالم را با سلول های پیش ساز اپاندیمال رت های مدل برای آسیب نخاعی مقایسه کردند دریافتند که کاهش تنظیمی P2Y1 و افزایش تنظیمی P2Y4 در سلول های پیش ساز اپاندیمال گروه آسیب نخاعی رخ داده است. این یافته ها مسیر مهمی را برای درمان های جایگزین بالقوه برای آسیب های نخاعی بر مبنای مدولاسیون گیرنده پورکینژ ارائه می دهد.

پایان مطلب/