به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، در این بافت نخاعی، سازماندهی مکانی صحیح نورون های حرکتی، اینترنورون ها و اینترنورون های پشتی در امتداد محور پشتی شکمی مشاهده شد. این محققین پتانسیل ترمیمی سمندر آکسولوتل را در سطوح مولکولی مطالعه کردند. سمندرهای مکزیکی بعد از آسیب، دارای پتانسیل ترمیم طناب نخاعی و سایر اندام هایشان برای احیای عملکردشان هستند. اما پستاندارانی مانند انسان فاقد این قدرت ترمیم هستند. بازسازی و احیا طناب نخاعی در آکسولوتل در ساختاری سه بعدی مشابه طناب نخاعی  جنینی اتفاق می افتد. با توجه به جایگاه شان در بافت، سلول ها در طناب نخاعی بازسازی شده می دانند که چه عملی را باید در بافت احیا شده انجام دهند. در این  مطالعه نیز، سلول های بنیادی جنینی موش درون ماتریکسی سه بعدی قالب گیری شدند و درون محیط تمایز عصبی رشد داده شدند که منجر به تشکیل کلونی های کیست های نورواپی تلیالی شد. این کیست ها در مغز میانی و پشتی و در امتداد محور عصبی تشکیل شدند. هدف این مطالعه ایجاد طناب نخاعی در in vitro بود. به این دلیل آن ها اسید رتینوئیک را در روز دوم کشت دو بعدی به محیط کشت اضافه کردند. به دنبال این مطلب، تنها تبدیل شدن بافت عصبی به طناب نخاعی نتیجه حاصله نبود و ایجاد سیگنال های موضعی شد که برای تشکیل انواع مختلف سلول ها در طناب نخاعی لازم هستند. به همین دلیل این محققین ادعا دارند که برای اولین بار توانسته اند ساختار لوله عصبی جنینی را در in vitro شبیه سازی کنند. با توجه به این مطالعه به نظر می رسد این محققین گامی دیگر به ایجاد بافت سه بعدی نخاعی و با الگوی اصلی آن برای پیوند به انسان نزدیک شده اند.

پایان مطلب/