به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، هیدروژل ماده ای است که می تواند از حالت ژل مانند به حالت مایع درآید. از نظر فیزیکی، هیدروژل شبیه یک گلوله ژله ای به نظر می آید هرچند که تراکم آن به دلیل وجود مقادیر فراوان آب کمتر است. زمانی که هیدروژل ساخته می شود حالت ژله ای دارد اما بی رنگ و شفاف است ولی زمانی که شیک می شود(با شدت تکان داده می شود)، حالتی آب مانند به خود می گیرد و مجددا به حالت اولیه بر می گردد. این محققین در ابتدا این هیدروژل را با اهداف دیگری طراحی کردند و قصد ایجاد چسبی با پایه پروتئینی برای فضاهای خارجی و محیط های بسیار خشک داشتند. این محققین تصمیم گرفتند که کسری از توالی پپتیدی که به این چسب توانایی چسبندگی می دهد را مورد مطالعه قرار دهند که قطعه پپتیدی آبدوست هتروژنی را با الهام از پروتئین ابریشم عنکبوت ایجاد می کند. این پپتید کشف شده جدید به وسیله 19 آمینواسید ایجاد می شود و می تواند درون شبکه نانوفیبری سه بعدی خودسازماندهی شود. این تبدیل شده به ژل می تواند با تغییر pH یا استفاده از یون هایی مانند کلسیم صورت گیرد. اندازه نانوفیبرها و اندازه خلل و فرج هیدروژل مشابه ماتریکس خارج سلولی طبیعی موجود در سیستم های بیولوژیک است. علاوه براین، مشخص شده است که هیدروژل دارای ویژگی های نازک شوندگی و خود ترمیمی است بدین معنی که می تواند از حالت ژل به مایع و مایع به ژل تبدیل شود. علاوه براین ها، این هیدروژل طراحی شده به وسیله این گروه به دماهایی بالاتر از 80درجه نیز در pHطبیعی مقاومت نشان می دهد.

با توجه به آن چه گفته شد این هیدروژل می تواند استفاده های تحقیقاتی و کاربردهای ابزاری بسیار زیادی مانند استفاده به عنوان داربست یا ماتریکش خارج سلولی مصنوعی برای مهندسی بافت و ترمیم زخم داشته باشد. از این هیدروژل در ترکیب با سلول های بنیادی می توان برای ترمیم اندام ها استفاده کرد.

این محققین اخیرا از این هیدروژل برای غربالگری داروهای سرطانی، سلول های بنیادی و ترمیم زخم و حتی ایجاد واکسن آنفلوآنزاH1N1 استفاده کرده اند.

پایان مطلب/