به گزارش بنیان به نقل ازmedicalnewstoday، این پروتئین که PDGFD نام دارد تنها در مغزهای درحال رشد انسان ساخته می شود و در موش ها دیده نمی شود. به نظر می رسد که این پروتئین  برای تکثیر طبیعی سلول های بنیادی مغز انسان که در ظروف آزمایشگاهی رشد می کنند ضروری است. این یافته بخشی از مطالعه ای بود که این محققین انجام دادند  و به موجب آن ژن هایی را شناسایی کردندکه برای ساخت پروتئین های خاصی در سلول های بنیادی حیاتی مغز تحت عنوان سلول های گلیالی شعاعی فعال می شوند. سلول های گلیالی شعاعی نورون ها را در مغز در حال رشد می سازند که این  نورون ها آن هایی هستند که در کورتکس مخ وجود دارند و عملکردهای پیچیده مغزی را به آن ها نسبت می دهند. در پستانداران کورتکس مخ از نظر اندازه 10000برابر متنوع تر از سایر جانوران است. تغییرات در زمان بندی، جایگاه و درجه تقسیم سلولی و تولید سلول های عصبی به وسیله سلول های گلیالی شعاعی می تواند شدیدا شکل و عملکرد کورتکس را تغییر دهد. این محققین کشف کرده اند که PDGFD به وسیله سلول های گلیالی شعاعی انسانی ترشح می شود و روی همین سلول ها و سلول های پیش ساز در مغز در حال تکوین عمل می کند. این محققین تصور می کنند که PDGFD روی مسیر سیگنالینگی اثر می گذارد که روی تکثیر سلول های گلیالی شعاعی تاثیر می گذارد. به نظر می رسد که فعالیت این سلول ها طی تکامل پستانداران تغییر کرده است و به نظر می رسد که این پروتئین مسئول اصلی بزرگ تر بودن مغز انسان در مقایسه با جانورانی مانند موش باشد. اگرچه محققین UCSFدریافته اند که اغلب ژن هایی که در سلول های گلیالی شعاعی فعال هستند در انسان و موش مشابه هستند اما آن ها 18 ژن را شناسایی کرده اند که در کورتکس در حال تکوین، در سلول های گلیالی شعاعی انسانی فعال هستند ولی در موش غیرفعال هستند. این محققین روی PDGFD فوکوس کردند و دریافتند که تیمار سلول های گلیالی شعاعی موشی با این پروتئین منجر به افزایش بسیار سریع این سلول های می شود. به نظر می رسد که PDGFD جزئی کلیدی در مسیر سیگنالینگ رشد باشد ونقش بسیار مهمی در فرایند تکامل انسان به عنوان موجودی هوشمند داشته باشد. زیرا بین اندازه مغز و توانایی های شناختی در پریمات ها ارتباط مستقیمی وجود دارد.

پایان مطلب/