به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، این یافته ها که به وسیله محققین دانشگاه کالیفرنیا به دست آمده است حاکی از این است که نوعی مونوکلونال آنتی بادی به نام cirmtuzumab دارای پتانسیل ضد سرطانی بسیار زیادی است. آنتی بادی cirmtuzumab اخیرا برای مطالعات بالینی فاز یک انسانی مورد استفاده قرار می گیرد تا بی خطر بودن و کارایی آن در مورد درمان لوکمیای لنفوسیتیک مورد ارزیابی قرار دهند. این آنتی بادی ROR1 را هدف قرار می دهد که پروتئینی است که به وسیله سلول های جنینی طی تکوین اولیه مورد استفاده قرار می گیرد یا سلول های سرطانی آن را برای رشد و متاستاز توموری مورد استفاده قرار می دهند که بعدا می تواند دلیلی برای 90درصد مرگ های سرطانی باشد. به دلیل این که سلول های نرمال بالغ ROR1 را بیان نمی کنند، محققین حدس می زنند که ROR1 بیومارکر عمومی سلول های سرطانی و بیومارکر اختصاصی سلول های بنیادی سرطانی است و از ان جایی که موجب رشد تومور و پراکندگی بیماری می شود، آن ها براین باورند که این پروتئین می تواند هدفی عالی برای درمان های ضد سرطانی باشد. در این مطالعه اخیر محققین به دنبال این بودند که ببینند آیا استفاده از cirmtuzumab می تواند در مورد سرطان تخمدان هم موثر باشد. اغلب بیماران مبتلا به سرطان تخمدان در ابتدا به خوبی به شیمی درمانی های استاندارد پاسخ می دهند اما در 85% موارد بعد از دوسال مجددا بیماری عود می کند و این بار حالت تهاجمی  و کشنده تری به خود می گیرد. این محققین سلول های بنیادی سرطان تخمدان را کشف کرده اند که به نظر می رسد مسئول اصلی عود مجدد و متاستاز این سرطان باشند و به طور فوق العاده ای ROR1 را بیان می کنند. بیمارانی که تومورهایشان سطوح بالاتری از ROR1 را بیان می کنداسکال تهاجمی تری از سرطان تخمدان را نشان می دهند. زمانی که محققین موش های مبتلا به سرطان را با cirmtuzumab تیمار کردند مشاهده کردند فرایند پیری در سلول های بنیادی سرطانی القا شد و توانایی آن ها رشد و متاستاز تحلیل رفت. به نظر می رسد که ROR1 در سلامت سلول های بنیادی سرطانی نقش دارد. محققین دریافته اند که موش هایی که با cirmtuzumab تیمار شدند تومورهای جدیدی را ایجاد نکردند و در تومورهای قبلی نیز رفته رفته میزان سلول های بنیادی سرطانی شان کاهش یافت به نحوی که پیوند این تومورها به موش های دیگر هیچ گونه متاستاز توموری را نشان نداد. با توجه به آن چه گفته شد به نظر می رسد که آنتی بادی های آنتی-ROR1 کاندیدای مناسبی برای درمان های هدفمند هستند، این امر می تواند به تنهایی با به صورت کانژوگه با پپتیدهای سمی یا ریز مولکولها صورت گیرد.

پایان مطلب/