پرفسور ناتالیا تاپیا عضو گروه زیست شناسی تکوینی موسسه ماکس پلانک در مونستر آلمان در گفتگو با "بنیان" اظهار داشت: سلول های بنیادی بزرگسالان مسئول عملکرد بافت سلولی بسیاری از ارگان های بدن است  و اختلال در عملکرد آنها منجر به پیری و بیماری می شود. لذا یکی از پروژه هایی که درحال حاضر مشغول کار بر روی آن هستیم این است که روند پیری سلول های بنیادی بافت را معکوس کنیم.

وی افزود: برای مقابله با پیری سلولی استراتژی های بازبرنامه نویسی مستقیم سلول ها در داخل بدن افراد را مورد توجه قرار داده ایم.

این استاد برجسته آلمانی در ادامه به کاربردهای بازبرنامه نویسی سلولی( reprograming ( در طب ترمیمی اشاره کرد و گفت: مطالعات اخیر نشان داده که مجموعه ای از فاکتورهای رونویسی می تواند به طور مستقیم تمایز سلول های سوماتیک را به انواع سلول های تمایز یافته، بدون گذر از وضعیت پرتوانی بازبرنامه نویسی کند اما پتانسیل تکثیر محدود آنها کاربردهای آن ها را محدود کرده است.

پروفسور تاپیا همچنین به مارکرهای پرتوان سلولی Oct4  و   Nanog و کاربرد بازبرنامه نویسی در تولید سلول های پرتوان اشاره کرد و افزود: روش مختلفی برای بازبرنامه نویسی برای تولید سلول های پرتوان وجود دارد که از جمله آن، تغییر هسته سوماتیک است.

به گفته این استاد برجسته آلمانی استفاده از سلول های IPS مزایا و معایب مختلفی دارد که از جمله مزایای آن، افزایش بهره وری، بالا بودن سرعت این تکنیک، کاربرد آن در مطالعات مکانیکی و فعالیت های یدی، کاربرد در مطالعات بیولوژیکی ، تولید سلول های n cromosomas2 و برطرف کردن مشکلات رد پیوند و همچنین توانایی تولید از هر دو جنس نر و ماده است.

وی به معایب استفاده از سلول های پرتوان القایی نیز اشاره کرد و گفت: استفاده از این سلول های برای انسان و در طب ترمیمی هنوز تایید نشده و مشکلات اخلاق پزشکی در مورد آن وجود دارد.

لازم به ذکر است، سلول های IPS اولین بار توسط شینیا یاماناکا دانشمند و محقق ژاپنی در حوزه سلول های بنیادی سال 2006 از سلول های موشی و سال 2007 از سلول های انسانی کشف شد.

پایان مطلب/