به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، این اولین مطالعه است که گزارشی امیدوار کننده از پیوند موفقیت آمیز به بیماران مبتلا به دیس کراتوزیز مادرزادی، بدون استفاده از هیچ گونه شیمی درمانی و پرتودرمانی ارائه می دهد. اطلاعات این مطالعه پیشنهاد می کند که روش سرکوب ایمنی به تنهایی می تواند برای بیماران مبتلا به دیس کراتوزیز مادرزادی یا سایر سندرم های نارسایی مغز استخوان مفید باشد. این بیماران در معرض خطر بالای عدم موفقیت پیوند قرار دارند زیرا نمی توانند سمیت های مربوط به روش های شیمی درمانی های مرسوم را تحمل کنند.

همه چهار فردی که در این مطالعه شرکت کردند زنده هستند و بعد از 10 تا 27 ماه بعد از پیوند شرایط خوبی دارند. هیچ کدام از آن ها احتیاج به تزریق خون برای حفظ تعداد سلول های خون شان ندارند و هیچ کدام نیز هیچ گونه سمیت و عفونتی را بعد از پیوند تجربه نکردند. پیوندهای معمول از پرتودرمانی و دارهای سیتوتوکسیک با دوز بالا به نام alkylators استفاده می کنند تا مغز استخوان، خون و سلول های ایمنی را تخریب کنند. هم چنین این امر موجب آسیب سلولی در سراسر بدن می شود. این فرایند بدن بیماران را مهیای پذیرفتن سلول های بنیادی اهداشده می کند و خطر رد پیوند را کاهش می دهد و محیط مناسبی را برای دریافت سلول های جدید فراهم می کند تا سلول های ایمنی و خونی جدیدی را بسازند. در بیماران دیس کراتوزیز مادرزادی و سندرم های نارسایی مغز استخوان، خود بیماری پیش از این مغز استخوان را تضعیف کرده و یا از بین برده است و در نتیجه این سوال را ایجاد می کند که آیا روشی با سمیت کمتر می تواند برای بیمارانی که نیازمند دریافت پیوند هستند موثر باشد. این اطلاعات نشان می دهد که می توان از این پیوندها را تنها با استفاده از داروهای سرکوب کننده ایمنی نیز انجام داد. 80 درصد بیماران مبتلا به دیس کراتوزیز مادرزادی قبل از رسیدن به 30 سالگی دچار نارسایی مغز استخوان می شوند. نقص ژنتیکی دخیل در این بیماری مانع از حفظ تلومرهای سلولی می شود. در نتیجه سلول های بنیادی خون ساز  این بیماران به صورت زودرس پسر می شوند و به خوبی تقسیم نمی شوند. نقص های سلولی در دیس کراتوزیز مادرزادی فرصتی را برای محققین پیش آورده است تا تنها از داروهای سرکوب کننده ایمنی برای پیش درمان قبل از پیوند استفاده کنند. تئوری آن ها بر این است که سرکوب سیستم ایمنی بیماران موجب می شود که سلول های بنیادی پیوند شده و اخلاف آن ها با کمترین احتمال خطر رد پیوند شانس بقا داشته باشند. از طرف دیگر عدم استفاده از داروهای شیمی درمانی  و پرتودرمانی که موجب آسیب های سلولی در سراسر بدن می شوند، می تواند در طولانی مدت خطرات کمتری را در مورد مشکلات مربوط به سلول های بنیادی خون ساز(مانند نارسایی اندام و سرطان) ایجاد کنند.

پایان مطلب/