به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، طبق تحقیقات جدید صورت گرفته توسط گروهی بین المللی به رهبری Ruth Loos  از واحد اپیدمیولوژی دانشگاه کمبریج انگلستان ، زمینه های ژنتیکی چاقی ناشی از توده چربی و ژن چاقی (FTO) را می توان بطورقابل ملاحظه ای با فعالیت بدنی کاهش داد .
این مطالعه در شماره این هفته مجله PLoS Medicine منتشر شده است.
این یافته ها دارای پیام مهم بهداشتی برای متخصصان مراقبت های بهداشتی و عمومی است و این دیدگاه عمومی که "چاقی در ژن من است و به تغییر شیوه زندگی مربوط  نیست" به چالش می کشد.
بر خلاف انتظار، این مطالعه نشان می دهد که حتی کسانی که ازنظر ژنتیکی مستعد هستند می توانند خطر ابتلا به چاقی را با فعالیت جسمی کاهش دهند.
نویسندگان جستجوی جامعی را در مقالات انجام داده وازتمامی محققانی که در گذشته بر روی ژن FTO کارکرده بودند دعوت کردند که دراین مطالعه شرکت کنند.
آنها از روش گسترده و نوآورانه ای برای تجزیه و تحلیل داده های بیش از 218 هزار فرد بزرگسال برای نشان دادن اینکه حمل یک کپی از ژن FTO خطر ابتلا به چاقی را افزایش می دهد استفاده کردند.
با این حال ، اثر ژن FTO بر خطر ابتلا به چاقی درافرادی که از لحاظ جسمی فعال بودند 27 ٪ (1.22 برابر) در مقایسه با افرادی که تحرک جسمی ندارند (1.30 برابر) کمتر بود.
نویسندگان می گویند : یافته های ما مربوط به بهداشت عمومی است . آنها تاکید کردند که فعالیت بدنی یک راه موثر برای کنترل وزن بدن ، به خصوص در افراد با زمینه ژنتیکی چاقی است .
بنابراین ، آنها با دیدگاه بسیاری از افراد مبنی بر اینکه تاثیرات ژنتیکی غیر قابل تغییر هستند مخالفت کردند.
محققان بر این باورند که این یافته ها آنها را یک گام به مراقبت های بهداشتی اختصاصی تر با شناسایی افرادی که از بیش از یک درمان بهره خواهند برد نزدیک تر می کند.
J. Lennert Veerman از دانشکده بهداشت دانشگاه کوئینزلند استرالیا می گوید : آزمایش صفات ژنتیکی مرتبط با چاقی درمشاوره به افراد مبتلا به اضافه وزن هیچ تفاوتی نمی کند . همچنین نشان داده شده که افزایش فعالیت بدنی و رژیم غذایی سالم  بدون توجه به ژن ها مهم است.
دکتر Veerman ادامه می دهد : تمرکز بر صفات فردی ژنتیکی اشتباه محض است وتقویت دیدگاه عمومی به چاقی به عنوان مشکلی که افراد باید با آن مقابله کنند، نیاز به یک حرکت اجتماعی دارد.
پایان مطلب/