به گزارش بنیان به نقل از sciencedaily، زمانی که  پوست باعفونت مواجه می شود پاسخ ایمنی ممکن است به شدت به لایه قرار گرفته در زیر آن، بستگی داشته باشد. محققان امریکایی گزارش کرده اند  موفق به کشف سلول های چربی در زیر پوست شده اند که به محافظت پوست در برابر باکتری ها کمک می کند. این یافته در مجله Science  ارائه شده است.  این نقش سلول های چربی(adipocyte) قبلا شناسایی نشده بود. به گفته پژوهشگران آن ها قادرند پپتیدهای ضد باکتریایی را تولید کنند که به دفع باکتری های مهاجم و دیگر عوامل بیماری زا کمک می کنند. تصور می شد زمانی که پوست به عنوان یک سد دفاعی آسیب می بیند تنها وظیفه گلبول های سفید موجود در خون( مانند نوتروفیل ها و ماکروفاژها) است که با عفونت مقابله نمایند. اما فراخوانی این نوع سلول ها به محل زخم نیازمند زمان است. محققان نشان داده اند سلول های بنیادی چربی مسئول محافظت از ما در این گونه عفونت ها هستند. این اولین بار است که مشخص شده است سلولهای چربی می توانند به اندازه نوتروفیل ها مواد ضد باکتریایی تولید نمایند. دفاع بدن در برابر عفونت میکروبی پیچیده، چند مرحله ای و شامل اتواع متعددی از سلول هاست. نوتروفیل ها و مونوسیت ها از سلول های تخصصی سیستم ایمنی هستند که عوامل بیماری زا را مورد هف قرار می دهند. اما قبل از این که این سلول ها که در گردش خون وجود دارند به محل عفونت برسند بدن نیاز به پاسخ سریع تری دارد تا با توانایی بسیاری از میکروب ها برای تکثیرسریع، مقابله نماید. این کار معمولا به کمک سلول های اپیتلیال، mast cell ها و لوکوسیت هایی که در محل عفونت قرار دارند صورت می گیرد. Staphylococcus aureus  یک باکتری رایج و عمده ترین دلیل عفونت پوست و بافت های نرم درانسان است.  مقاومت به آنتی بیوتیک در درمان این نوع باکتری مشکل بزرگی در سراسر جهان به شمار می آید. تحقیقات قبلی نشان داده بود باکتری S. aureus در لایه چربی پوست حضور دارد هدف از این مطالعه بررسی نقش چربی زیر پوستی در جلوگیری از عفونت ها بوده است. دراین مطالعه موش ها با S. aureus آلوده شده اند و طی چندین ساعت افزایش قابل توجهی در تعداد  و اندازه سلول های چربی موجود در محل عفونت مشاهده شده است. این سلول ها مقدار زیادی از یک پپتید ضد میکروبی(AMP) به نام cathelicidin antimicrobial peptide یا CAMP تولید می کنند. AMP ها ملکول هایی هستند که برای شروع پاسخ ایمنی برای کشتن مستقیم باکتری ها، ویروس ها، قارچ ها و دیگر عوامل بیماری زا استفاده می شوند. در واقع آن ها نخستین سد دفاع طبیعی بدن در مقابل عفونت هستند. این پپتیدها توسط همه موجودات زنده به کار می روند، در مورد انسان مشخص شده است این نوع مولکول ها  به ویژه CAMP می تواند مانند یک شمشیر دو دم عمل کند.  میزان کم CAMP در افرادی که مرتبا دچار عفونت می شوند دیده می شود. بهترین مثال در این زمینه atopic eczema است که نوعی بیماری پوستی است. این بیماران مرتبا دچار عفونت های ویروسی و استافیلوکوکی می شوند. اما میزان زیاد CAMP نیز خوب نیست شواهد نشان می دهد مقدار زیاد CAMP می تواند باعث ایجاد بیماری های خود ایمنی  و دیگر بیماری های التهابی مانند لوپوس، پسوریازیس و rosacea شود. این یافته ها با نتایج مطالعه فوق در موش های آلوده شده با  S. aureus که به طور موثر قادر به تولید سلول های چربی نیستند یا سلول های چربی در آن ها میزان کافی پپتیدهای ضد میکروبی تولید نمی کنند، تایید شده است. در همه موارد موش ها دچار عفونت های مکرر و شدید شد اند. آزمایشات بیشتر تایید کرده اند که سلول های چربی انسانی نیز CAMP تولید می کنند که نشان دهنده شباهت پاسخ های ایمنی در جوندگان و انسان است. درخون افراد چاق CAMP بیشتری نسبت به افراد معمولی وجود دارد.  محققان می گویند برای به کارگیری یافته های فوق دربخش بالینی نیاز به مطالعات بیشتری است. کمبود تولید AMP  توسط سلول های چربی بالغ می تواند به علت چاقی و یا مقاومت به انسولین باشد که فرد را به عفونت به شدت آسیب پذیر می کند اما میزان زیاد CAMP می تواند موجب پاسخ های التهابی ناسالم شود. این یافته ها ممکن است به محققان برای درک ارتباط چاقی و بیماری های دیگر کمک کرده و موجب ایجاد روش های درمانی جدید شود.
پایان مطلب/