به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily،  اگر چه پیش از این، این فرایند با استفاده از سلول های بنیادی جوندگان صورت گرفته بود اما این اولین مطالعه ای است که با استفاده از سلول های بنیادی انسانی به این موفقیت دست یافته است. زمانی که یک تخمک بوسیله اسپرم لقاح می یابد، شروع به تقسیم کرده و ایجاد کلاستر سلولی به نام بلاستوسیست می کند. درون این کره سلولی، برخی از سلول ها تبدیل به توده سلولی داخلی(ICM) می شوند که می تواند جنین را ایجاد کند و برخی سلول ها هم دیواره خارجی یا تروفوبلاست را ایجاد می کنند که به جفت تبدیل می شود. سلول های توده داخلی را به عنوان سلول های بنیادی جنینی می شناسیم. جمعیت کوچکی از این سلول ها تبدیل به سلول های زایای اولیه می شوند که پتانسیل ایجاد سلول های زایا یا اسپرم و تخمک را دارند که در ادامه زندگی اطلاعات ژنتیکی فرزندان را به فرزندان شان منتقل می کنند. ایجاد سلول های زایا اولیه یکی از اولین رخدادها طی تکوین پستانداران اولیه است. دکتر Irie می گوید این مرحله ای است که پیش از این به و سیله سلول های بنیادی موش و رت شبیه سازی شده است اما در مورد انسان و سلول های بنیادی انسانی مطالعه ای صورت نگرفته است. این نشان دهنده تفاوت های تکوینی انسان و جوندگان است که نشان می دهد تمام یافته ها با استفاده از این جانوران قابل بسط به انسان نیستند. این محققین دریافته اند که ژنی به نام SOX17 برای هدایت سلول های بنیادی انسانی به سلول های زایای اولیه حیاتی است( تخصصی شدن). جالب است که معادل این ژن در موش، در این فرایند دخالتی ندارد. پیش از این مشخص شده بود که ژن SOX17 در تبدیل سلول های بنیادی به سلول های اندودرمی نقش دارد اما این اولین بار است که نقش آن در مورد سلول های زایای اولیه مشخص می شود. این گروه نشان داد که می توان سلول های زایای اولیه را از بازبرنامه ریزی سلول های بالغ مانند سلول های پوستی ایجاد کرد. هم چنین این مطالعه پتانسیل کاربرد در درک فرایند توارث اپی ژنتیک را دارد. محققین سال هاست که می دانند محیط ما مانند عادات غذایی یا سیگار کشیدن می تواند روی فرایند متیلاسیون DNA نقش داشته باشد و از این طریق به فرزندان نیز منتقل شود. پروفسور سورانی و همکاران نشان داده اند که طی تخصصی شدن سلول های زایای اولیه، برنامه با حذف الگوهای متیلاسیون آغاز می شود و به عنوان یک سوئیچ reset عمل می کند.

پایان مطلب/