به گزارش بنیان به نقل ازsciencedaily، بین 29 میلیون فردی که در آمریکا به دیابت نوع یک یا دو مبتلا هستند، در 15 درصد آن ها زخم ایجاد می شود. این زخم ها بیشتر در پاها ایجاد می شوند و ایجاد یک عارضه ثانویه می کنند که در طولانی مدت موجب ناتوانی، نرخ بالای عود و در نهایت افزایش مرگ و میر می شود. زخم های لاعلاج مربوط به دیابت موجب قطع عضوهای غیر ترومایی می شوند. این که چه چیزی موجب این زخم ها می شود سال هاست که ناشناخته مانده است. در سال 2009 مطالعه ای نشان داد که سطح بالای قند خون توانایی بدن در تشکیل عروق خونی جدید را کاهش می دهد. مطالعه مشابه یک درمان بالقوه را کشف کرد و نشان داد که داروی deferoxamine یا DFO که پیش از برای درمان هموکروماتوزیز مورد تصویب FDA قرار گرفته بود می تواند  بیان مختل شده پروتئینی که رشد عروق جدید را حمایت می کند، تصحیح کند. مشکلی که وجود داشت چگونگی انتقال DFO بود که اگر تا زمانی که ترمیم زخم دیابتی صورت می گیرد مصرف شود، سمی خواهد بود. بنابراین محققین تصمیم گرفتند یک جایگزین پیدا کنند، به همین دلیل تصمیم گرفتند که میزان کافی از دارو را به صورت موضعی و مستقیم از طریق تکه های پوستی مورد استفاده قرار دهند. طراحی این تکه پوستی خود با چالش های بزرگی همراه است. داروی DFO برای این که بتواند تشکیل عروق خونی جدید را فعال کند، باید مدیفه شود تا بتواند با خارجی ترین لایه پوست وارد شود، اما آزادسازی آن نیز باید کنترل شده باشد تا بتواند سطح درمانی خود را حفظ کند. به همین دلیل آن ها DFO را با یک سورفکتانت پوشاندند تا کشش سطحی آن را کم کنند و مولکول آن را به یک میکروذره تبدیل کنند که می تواند وارد پوست شود. سپس آن ها را درون ماتریکس های پلیمری قابل انعطاف قالب گیری کردند که موجب محافظت میکروذره های DFO شکننده می شوند و همانطور که ماتریکس تجزیه می شود، رفته رفته پراکنده می شود. موش ها این میکروذره ها را به خوبی تحمل می کنند. زمانی که این تکه ها به کار برده می شوند، رطوبت پوست یک چسب طبیعی ایجاد می کند و انتشار DFO اغاز می شود و مولکول های آن به درون بافت زخم کشیده شده و موجب ترمیم می شوند. این تکه ها نه تنها موجب تسریع ترمیم زخم در موش ها می شوند بلکه کیفیت پوست جدید نیز بهتر از پوست اصلی است. هم چنین استفاده از این تکه ها در موش های دیابتی منجر به جلوگیری از زخم دیابتی شد. این محققین امیدوار هستند که بتوانند مطالعات بالینی را با استفاده از این تکه ها در مورد انسان شروع کنند.

پایان مطلب/