به گزارش بنیان به نقل ازmedicalnewstoday، به گفته این محققین زیبایی این کار این است که این مدل می تواند به عنوان بستری برای مطالعات بالینی در ظروف آزمایشگاهی عمل کند. این محققین می گویند که با این که توانسته بودند در ساخت مدل های in vitro برای کبد، ریه و بافت قلبی موفقیت هایی بدست آورند اما در مورد ایجاد عضلات اسکلتی انسان پیشرفت زیادی تا پیش از این نداشتند و این امر می تواند به دلیل اختلالات متابولیک، عصبی عضلانی و دیستروفی که وجود دارد ناامید کننده باشد. اما در این مطالعه محققین پیش سازهای میوژنیک(عضله زا) را از بیوپسی های عضلانی انسانی جداسازی کردند. سپس آن ها این سلول های پیش ساز را در قالب های هیدروژلی تکثیر کردند. این امر به سلول ها اجازه می دهد که در محیط سه بعدی هیدروژل ها رشد کنند و عملکردی مشابه بافت عضلانی و دسته جات عضلانی(myobundles) داشته باشند. سپس این تیم، دسته جات عضلانی را تحت تحریک با پالس های الکتریکی قرار دادند و مشاهده کردند که رفتار انقباضی از خود نشان دادند. این نشان داد که مسیرهای سیگنالینگ در این عضلات به خوبی فعال است. هم چنین آن ها این دسته جات عضلانی را تحت تاثیر داروهایی مانند استاتین ها و کلن بوتیرول قرار دادند. آنها مشاهده کردند که استاتین ها در دوز بالا موجب ذخیره غیرطبیعی چربی می شوند. این در حالی است که کلن بوتیرول موجب کاهش عضلات می شود که این امر به طور کلی حاکی از عملکردی مشابه سلول های عضلانی طبیعی انسان است.

پایان مطلب/