به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، بودجه این مطالعه بوسیله NIH و CASIS تامین شده است که مسئول سازماندهی مطالعات پایه فضایی نیز هستند. فضانوردان حاضر ISS و محققین در روی زمین، به مطالعه یکی از مولکول های تشکیل دهنده استخوان به نام NELL-1 پرداخته اند و توانایی این مولکول در پیشبرد تشکیل استخوان و ممانعت از تجزیه استخوان را مورد ارزیابی قرار داده اند. آن ها گروهی شامل 40 جونده را به ایستگاه فضایی فرستادند، جایی که آن ها مجبور به زندگی در شرایطی کم جاذبه به مدت دو ماه هستند. سازماندهی اصلی این مطالعه با UCLA بوده است اما در این پروژه NASA و CASIS هم همکاری داشته اند. مولکول NELL-1 می تواند برای درمان استئوپورز مفید باشد که بیماری متابولیکی است که منجر به شکننده تر شدن استخوان می شود. این محققین امیدوار هستند که این مطالعه به آن ها کمک کند که یاد بگیرند چگونه از، از بین رفتن استخوان و استئوپورز جلوگیری کنند. به ویژه آن ها امیدوار هستند که این مطالعه به آن ها دیدگاه های جدیدی برای چگونگی ترمیم و ساخت مجدد شکستگی های استخوانی بزرگ کمک کند. جاذبه کم(microgravity) به نظر محیط مفیدی برای مطالعه رشد بافت ها می آید زیرا برهمکنش سلول ها به دلیل عدم وجود نیروهای مکانیکی و جاذبه به نحو راحت تری صورت می گیرد. علاوه براین، محققین پیش از این مشاهده کرده بودند که سفرهای فضایی طولانی مدت می تواند منجر به تغییراتی در استخوان و سایر اندام ها شود. به دلیل ثبات جاذبه این تغییرات در مطالعاتی که روی زمین صورت می گیرد اتفاق نمی افتد. این مطالعه می تواند کاربردهای وسیعی برای فضانوردان در فضا و بیمارانی در زمین که مبتلا به استئوپورز و مشکلات فقدان استخوان هستند داشته باشد.

پایان مطلب/