به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، تیمی از محققین به سرپرستی پروفسور راما خوخا دریافته اند که زمانی که دو فاکتور که  تکوین بافتی را کنترل می کنند برداشته شوند، شما می توانید از اثرات پیری در امان بمانید. بافت همانند ساختمانی است که دائما در حال بروز شدن است. پیمانکاران این فرایند متالوپروتئینازها هستند که به طور دائم کار می کنند تا بافت را تخریب و بازسازی کنند. در این مورد معماران، کسانی هستند که در تلاش برای ارتباط برقرار کردن و هدایت کردن پیمانکاران هستند و آن ها را به عنوان مهارکننده های بافتی متالوپروتئینازها یا TIMPs می شناسند. زمانی که ارتباط بین این دو مجموعه به خوبی برقرار نشود، ساختمان ریزش خواهد کرد و در مورد بافت، نتیجه می تواند سرطان باشد. برای درک بهتر چگونگی برهمکنش بین متالوپروتئینازها و TIMPs، محققین موشهایی را با هم آمیزش دادند که در آن ها یک یا تعداد بیشتری از TIMPs برداشته شده بود. این تیم ترکیبات مختلفی را مورد آزمون قرار داد و دریافت که زمانی که TIMP1 و TIMP3 برداشته شوند، بافت سینه  در موش های پیر جوان باقی می ماند. در شرایط پیری طبیعی، بافت شما توانایی تکوین و ترمیم را از دست می دهد و مانند زمان جوانی نیست که این امر به دلیل سلول های بنیادی است که در زمان جوانی فراوان هستند و با افزایش سن تعداد آن ها کاهش می یابد. این محققین دریافتند که با از دست رفتن TIMP1 و TIMP3، ذخیره و مخزن سلول های بنیادی افزایش می یابد و در سراسر عمر موش به صورت عملکردی باقی می ماند. به طور طبیعی شما می بینید که این مخزن سلول های بنیادی که ظرف شش ماه در موش به حداکثر میزان خود می رسد بعد از آن شروع به کاهش می کند. به عنوان یک نتیجه، غدد پستانی شروع به دژنره شدن می کنند که خود احتمال وقوع سرطان سینه را افزایش می دهد. با این حال، این محققین دریافته اند که در مورد این موش های بخصوص(فاقد TIMP1 و TIMP3)، سلول های بنیادی را در هر مرحله ای از زندگی که اندازه گیری کنید، به طور دائم زیاد می مانند و برخلاف تعداد زیاد سلول های بنیادی، خطر سرطان افزایش نمی یابد. اما چرا این امر اتفاق می افتد؟ دکتر خوخا و همکاران مطالعه خود را ادامه دادند تا دریابندکه چگونه بازآرایی بافتی تغییر یافته ممکن است مانع از ایجاد سرطان شود و منجر به ایجاد درمان های جدید برای بیماران شود. این امر تا حد زیادی به پیچیدگی بافت سینه بستگی داشت. این بافتی پایه است که به طور دائم سازماندهی مجدد می شود. در زمان بلوغ تکوین می یابد و از سیکل های متعدد تغییرات در ماده بالغ می گذرد. ساختارهای جدید بوجود می ایند و از بین می روند.

پایان مطلب/