به گزارش بنیان به نقل از 7thspace.com، تاثیر پس زمینه ژنتیکی درتوانایی تولید سلول های بنیادی پرتوان القایی (iPSCs) برکاربردهای آینده موثراست، اما هنوز جزئیات آن در حال بررسی است. هدف از این مطالعه تعیین این است که آیا زمینه ژنتیکی برتولید سلول های iPSCs دراوایل بازبرنامه نویسی وهمچنین پایداری پرتوانی سلول های iPSCs در مراحل بعدی بازبرنامه نویسی موثر است.
دراین مطالعه فیبروبلاست های جنینی موش (MEFs) از شش گونه موش براساس تنوع و تفاوت در  توانایی تولید رده های سلول های بنیادی جنینی (ESC)  جدا شدند.
MEFs با انتقال ژن های Oct4 ، Klf4، Sox2، و c-Myc موشی از طریق لنتی ویروس و القا با داکسی سیلین بازبرنامه نویسی شدند. تفاوت درتولید iPSCs با مقایسه  تعداد کل کلنی های تولیدی، درصد کلنی های مثبت با رنگ آمیزی آلکالین فسفاتازو درصد سلول های مثبت برای SSEA1، ارزیابی شد.
کلنی های iPSC برای تولید رده های پرتوان سلولی تکثیر داده شد، سپس پرتوانی این سلول ها با توانایی آنها درتشکیل تراتوم در موش مورد بررسی قرار گرفت. تکثیر سلول های MEFs انتقال ژن نیافته  والدین هر سویه موش نیز بیش از ده روز در شرایط القا بازبرنامه نویسی، مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج نشان داد که دو گونه از موش ها (NON/LtJ  و CAST/EiJ) گونه های کارآمد تر نسبت به گونه های دیگر در تولید iPSCs از نظر تمام پارامترهای اندازه گیری شده بودند و سلول های MEFs پدر و مادر این سویه ها نسبت به گونه های دیگر دارای قدرت تکثیربیشتری بودند.
نتایج این مطالعه نشان می دهد که پس زمینه ژنتیکی بر تولید iPSC و ثبات پرتوانی موثر است.
همچنین این نتایج نشان می دهد که تفاوت گونه ها درکارایی تولید iPSCs در طول مراحل اولیه بازبرنامه نویسی با تکثیر مشاهده شده در MEFs پدر و مادرآنها مرتبط است. این یافته ها دارای پیامدهای مهمی هم برای کاربردهای آینده وهم تحقیقات آینده برای شناسایی ژن های مسئول بازبرنامه نویسی و ثبات iPSC  است.
پایان مطلب/