به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، ازطریق وارد کردن قطعات ژنتیکی به مدارهایی که عملکردهای حیاتی را در سلول های زنده انجام می دهند، زیست شناسان ساخت سلول های مصنوعی پرتوانی را برای حل مشکلات حیاتی در پزشکی، انرژی و محیط زیست فراهم کردند. با این حال،  برای موفقیت، آنها به اجزای ژنتیکی بسیار قابل اطمینان تری از بخش های باکتریایی که در حال حاضر در دسترس است، نیاز دارند.
درحال حاضر روش جدیدی توسط مهندسین پزشکی دانشگاه بوستون Ahmad S. Khalil  و James J. Collins  و همکارانشان دردانشکده پزشکی هاروارد توسعه یافته است که به طور قابل توجهی می تواند تعدادی از اجزای ژنتیکی مورد نیاز زیست شناسان را به عنوان ابزاری برای ساخت مدارهای ژنتیکی پیچیده فراهم کنند. این پیشرفت به طور چشمگیری می تواند به درک آنها از چگونگی رفتار و تکوین ارگانیسم های زیستی همچنین باز برنامه نویسی این سلول ها برای انواع کاربردهای عملی کمک کند.
این روش که در مجله  Cell به چاپ رسیده است، الگوی جدیدی را برای ساخت و تجزیه و تحلیل مدارهای ژنتیکی در یوکاریوت ها ارائه می دهد. به جای ساخت این مدارها با قطعات باکتریایی و انتقال  آنها به سلول یوکاریوت ها، Khalil  وهمکارانش این مدارها را با استفاده از قطعات کوچک و عملکردی خود یوکاریوت مهندسی کردند.
این تیم پژوهشی قسمت هایی ازمدارهای ژنتیکی مصنوعی خود رابا استفاده از یک کلاس از پروتئین ها، مشهور به انگشتان روی (zinc fingers) که می توانند برای اتصال به توالی های مورد نظر DNA برنامه ریزی شوند، ساختند. این بخش های جدید ، طیف گسترده ای از عملکردهای مهندسی شده، ساخت مدارهای ژنتیکی بسیار بزرگ ترو پیچیده ترازآنچه در حال حاضر با بخش های باکتریایی ممکن است و در نهایت، توسعه برنامه های کاربردی بسیار قوی تررا امکان پذیر می سازد.
Khalil  گفت: تحقیق ما ممکن است منجر به برنامه های کاربردی، درمانی مانند اصلاح و کنترل ژن ها و شبکه های ژنتیکی که در بیماری های انسانی مهم هستند، شود. کاربردهای پزشکی بالقوه شامل سلول درمانی برای طیف گسترده ای از آسیب ها، بیماری ها و دستگاه ها و مدارات مبتنی بر سلول برای تشخیص مراحل اولیه سرطان و سایر بیماری ها می باشد.
پایان مطلب/