به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، جهش ژنتیکی در بیماران مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن سبب تضعیف مداوم عضلات و کاهش تدریجی سلول های بنیادی می شود که ترمیم این آسیب های پیشرونده را برعهده دارند. سلول های بنیادی سالم تمایل به دوبرابر شدن با یک الگوی منظم  دارند که یک کپی از خود را به عنوان سلول بنیادی و یک سلول های تمایزیافته را به منظور انجام عملکرد خاص ایجاد می کنند. در یک فرد سالم، عضلات آسیب دیده را می توان از طریق این فرایند ترمیم کرد.
سلول درمانی یا جایگزینی سلول های بنیادی سالم برای مبارزه با ازدست رفتن بافت ، امیدهایی را برای برای دیستروفی عضلانی و سایر بیماری های عصبی نشان داده است، اما تعداد کمی از سلول های بنیادی پیوند شده زنده می مانند. Kuang Shihuan، استادیار گروه علوم دامی و Weiyi Liu دانشیار پژوهشی نشان دادند که درصورتی که سلول های بنیادی عضلانی در سطوح اکسیژنی مشابه با محیط عضلات انسان ، کشت یابند بقای این سلول های پیوند شده می تواند تا پنج برابر در یک مدل موشی افزایش یابد.
Kuang گفت: "سلول های بنیادی در ریز محیط بدن که دارای سطوح اکسیژن پایینی است زنده می مانند اما هنگامی که ما سلولها را کشت می دهیم، مقدار زیادی اکسیژن در اطراف پتری دیش وجود دارد. ما می خواستم ببینم اگر اکسیژن کمتر شود می تواند آن ریز محیط را ایجاد کند . هنگامی که ما اینکار را انجام دادیم درصد بیشتری ازسلول های بنیادی پیوندی زنده ماندند.
Kuang و Liu مشاهده کردند که در مدل های موشی، بیشتر سلول های بنیادی پیوند شده زنده ماندند و این سلول های بنیادی توانایی تکثیر خود را حفظ کردند.
این یافته ها که در مجله Development منتشر شده است، نویدی برای افزایش اثربخشی درمان با سلول های بنیادی برای بیماران مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن، که حدود یک نفراز هر3500 پسررا در سنین حدود 3-5 سال درگیر می کند، می باشد. این بیماری، که تقریبا تمام بیماران را تا 20 سالگی به صندلی چرخدار نیازمند می کند اغلب با مرگ ماهیچه هایی که تنفس و غذا خوردن را کنترل می کند رو به وخامت گذاشته می شود.
تحقیقات Kuang در حال حاضر بر مسیرهای سیگنالینگ در سلولهای بنیادی برای درک چگونگی تاثیرسطوح اکسیژن و بررسی اینکه آیا سلول های بنیادی ماهیچه ای انسان نیزبه همین ترتیب با اکسیژن محیط زیست تنظیم می شود، متمرکزشده است.
پایان مطلب/