به گزارش بنیان به نقل از medindia.net ، اگرچه بی اختیاری استرسی ادراری (SUI) در طول و بعد از بارداری و پس از سن 40 سالگی شایع تراست اما یک زن ازهرسه زن دربعضی برهه های زندگی خود آن را تجربه می کند. مردان نیز به خصوص پس از عمل جراحی پروستات می توانند  تحت تاثیر این بیماری قرار گیرند.
SUI قابل درمان است و در بسیاری از موارد از دست دادن وزن، کاهش مصرف کافئین، ورزش های کف لگن و آموزش مثانه می تواند اثرات بسیار مفیدی داشته باشد. اگر این روش ها موثر نباشد، درمان های تهاجمی ترضروری است ولی عوارض جانبی جدی ناشی ازعمل جراحی وجود دارد.
امروزه استفاده از سلول های بنیادی برای بازسازی عضلات آسیب دیده یا ضعیف شده به عنوان جایگزینی برای عمل جراحی ارائه شده است. اما اکثر روش ها برای بدست آوردن سلول های بنیادی نیاز به روش های تهاجمی داشته و اغلب تعداد بسیار کمی سلول زنده بدست می آید. در مقابل سلول های بنیادی مایع آمنیوتیک به راحتی جمع آوری شده و ویژگی های ایمنی بسیار پایینی دارد که سبب کاهش احتمال رد پیوند می شود.
محققان دانشگاه ملی Kyungpook کره، توانایی سلول های بنیادی جدا شده از مایع آمنیوتیک انسانی به دست آمده در طول آمنیوسنتز معمولی را برای بازسازی عضلات اسفنکتر مجرای ادراری آسیب دیده درموش مورد بررسی قرار دادند.
James Yoo  و Tae Gyun Kwon ، رهبران این تحقیق می گویند: این سلول های بنیادی مزانشیمی بوده و در نتیجه توانایی تبدیل شدن به سلول های عضلانی را تحت شرایط مناسب رشد دارا می باشند. ما نشان دادیم  که این سلول های بنیادی به مدت هفت روز در داخل بدن موش زنده ماندند اما پس از14 روز همه آنها ناپدید شدند، با این وجود آنها قادر به القاء بازسازی عضله اسفنکتر پیشابراه موش بودند.
اینکه چگونه این سلول های بنیادی قادر به آموزش مجدد سلول های بدن موش می شوند، هنوز به طور کامل مشخص نشده است. در این مطالعه نه تنها این عضلات بازسازی شده بودند، بلکه قادربه ایجاد ارتباط موثر با اعصاب و بهبود فشار مورد نیاز در مثانه قبل از آغاز بی اختیاری و توقف آن بودند. درحال حاضر سلول های بنیادی برای درمان بیماری هایی از جمله دیابت در انسان به کار می روند و از آنجا ییکه سلول های بنیادی آمنیوتیک به نظر می رسد سبب عدم پاسخ ایمنی و یا شکل گیری تومورمی شوند، ممکن است راهی برای درمان با سلول های بنیادی در آینده برای انسان فراهم کنند.
پایان مطلب/