به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، این روش که به وسیله محققین دانشگاه واشنگتن ایجاد شده است یک ابزار تصویربرداری مولکولی را به کار می برد که به پزشکان کمک می کند که بیمارانی که  احتمال دارد دچار GVHD شوند را شناسایی کنند. در یک مطالعه اولیه که روی 8 بیمار صورت گرفت، این تکنولوژی بی خطر نشان داد. در بیماری هایی مانند لوکمیا، پیوند سلول های بنیادی مشتق از مغز استخوان یک اهداکننده می تواند برای این بیماران  و حتی در تخریب سلول های سرطانی موثر باشد اما در این جا مشکلاتی نیز وجود دارد. در این میان سلول های ایمنیT اهداکننده نقش مهمی در مبارزه علیه لوکمیا دارند ولی گاهی آن ها بافت هایی مانند پوست، کبد، سیستم گوارشی و ... را نیز هدف قرار می دهند که می تواند زندگی فرد گیرنده را تهدید کند. محققین و پزشکان نمی دانند که کدام بیماران احتمال دارد دچار GVHD شوند و در نتیجه تمایل دارند که این سلول های T را خاموش کنند. مطالعه اولیه نشان داد که سلول های T که از نظر ژنتیکی مدیفه شده اند تا یک سوئیچ خودکشی داشته باشند می تواند به طور بی خطر به بیماران منتقل شوند. این سوئیچ خودکشی ژنی است که مربوط به ویروس تب خال سیمپلکس است. این سوئیچ می تواند به وسیله یک داروی ضد ویروسی ganciclovir راه بیافتد. مطالعه نشان می دهد که اگر سلول های T اهداکننده موجب GVHD شدید شوند، ما می توانیم با دادن ganciclovir به بیمار، موجب کشتن سلول های T شویم و فرایند GVHD را متوقف کنیم. از طرفی تکنیک های تصویربرداری پیشرفته نشان می دهد در مطالعات جانورانی، زمانی که بعد از پیوند سلول های T  مهاجرت کرده و در تیموس جانور تجمع پیدا کنند موجب GVHD می شوند و در غیر این صورت ما این مشکل را نخواهیم داشت. محققین در ادامه دریافته اند که این الگوی مهاجرتی در مورد انسان نیز وجود دارد. در نهایت این که این محققین تصور می کنند که دادن سلول های T مدیفه شد می تواند درمانی بالقوه برای لوکمیا باشد اما خود این درمان نیز باید از نظر ایمنی مورد آزمون قرار گیرد.

پایان مطلب/