به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، در موشی که مورد تزریق سلو لهای بنیادی قرار گرفت روند بهبودی در مقایسه با گروه کنترل بهتر بود و نه تنها عمکلرد قلبی بهتر شد بلکه بافت آسیب دیده نیز کاهش یافت. محققین می گویند که اگر سلول های مشابه ای در انسان نیز وجود داشته باشند می توانند درمان موثری برای نارسایی های قلبی باشند. محققین در امپریال کالج لندن سلول های بنیادی خفته را از قلب این موش ها جداسازی کردند و بر مبنای پروفایل بیان ژنی آن ها را به چهار دسته تقسین بندی کردند. سپس با مقایسه این سلول ها با سلول های مشتق از عضلات قلبی جوان مشتق از نوزاد موش، توانستند شناسایی کنند که کدام نوع از سلول ها احتمال بیشتری دارد که ویژگی های ترمیم کنندگی قلبی داشته باشند. این نشان داد که سلول هایی وجود دارند که پروتئین خاصی به نام PDGFRآلفا را در سطح شان بیان می کنند. به دنبال القای حمله قلبی، محققین این سلول ها را به قلب برخی از موش ها تزریق کردند. بعد از 12 هفته، نواحی آسیب دیده در قلب این موش ها کاهش یافت و قلب آن ها توانست خون را با کارایی بالاتری در مقایسه با موش های گروه کنترل پمپ کند. این محققین دریافتند که تنها تعداد اندکی از سلول ها بعد از تزریق در قلب تیمار شده باقی می مانند و از بین آن ها هم بیش از 50 درصد ویژگی مورفولوژی و محتوای پروتئینی مانند سلول های عضلانی قلبی بالغ را نشان می دهند. اگرچه قلب پستانداران بالغ دارای برخی از سلول های بنیادی با ویژگی های ترمیم کنندگی است اما آن ها قادر به ترمیم آسیب های با اندازه بزرگ نیستند. محققین امیدوارند که سلول های مشابهی نیز در مورد انسان پیدا کنند که بتوانند همین ویژگی های ترمیمی را داشته باشند.

پایان مطلب/