به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، محققین می گویند با درک این فرایند می توان درمان های هدفمندی را برای به تاخیر انداختن متاستاز  طراحی کرد و بیومارکری را برای تست کردن علایم اولیه سرطان پانکراس به پزشکان ارائه می دهد. در این مطالعه محققین روی بسته های کوچک و کروی مشتق از تومور به نام اگزوزوم فوکوس کرده اند که شامل پروتئین های مشتق از تومور هستند و ریز محیط مناسبی را در کبد برای متاستاز سرطان پانکراس فراهم می کنند. در این مطالعه محققین با استفاده از مدل موشی محیطی را برای سرطان پانکراسی ایجاد کرده اند و کشف کرده اند که اگزوزوم ها در طی مراحل اولیه سرطان راه خود به کبد را می یابند. در کبد این اگزوزوم ها به وسیله سلول های ایمنی به نام سلول های کوپفر به دام انداخته می شوند. این فرایند بیان ژنی و ترکیب پروتئینی سلول های کوپفر را تغییر می دهد و به آن ها آموزش می دهد که پروتئین های قوی تری ایجاد کنند. این پروتئین در عوض روی رفتار گروهی از سلول های کبدی تاثیر می گذارد و موجب فیبروز کبدی می شود. محققین دریافته اند که اگزوزوم های سرطان پانکراسی دارای پروتئینی به نام فاکتور مهاری مهاجرت ماکروفاژی(MIF) هستند. زمانی که محققین MIF را از اگزوزوم حذف کردند، متوجه شدند که می توانند مانع از ایجاد فیبروز شوند که یک محیط پشتیبان تومور در کبد است. در مدل موشی پیشرفت سرطان پانکراسی، اگزوزوم های حاوی MIF قبل از شروع یک کارسینومای پانکراسی تشخیص داده شده، به درون گردش خون آزاد می شوند و می توانند منجر به القای فیبروز شوند. این یافته ها پیشنهاد می کنند که این ریزمحیط مطلوب برای متاستاز در مراحل اولیه این بیماری و قبل از تشخیص آن ایجاد می شود. با توجه به آن چه گفته شد محققین تصور می کنند که می توان با توجه به مرحله به مرحله بودن این فرایند متاستاز، درمانی چند هدفی را  برای این بیماری طراحی کنند.

پایان مطلب/