به گزارش بنیان به نقل از Medical xpress؛  در یک مطالعه منتشر شده درمجله PNAS ، پژوهشگران در دانشگاه جانز هاپکینز پروتئینی را کشف کردند که مسئول بقای سلول در اکسیژن کم است و می تواند باعث گسترش سلول های سرطانی به غدد لنفاوی درمدل موشی سرطان پستان شود.
محققان می دانستند که مثل همه تومورهای سرطانی جامد، سلول های سرطانی پستان می توانند رشد کرده و متراکم شده و در نهایت دچار کمبود اکسیژن شوند. برای زنده ماندن، این سلول های سرطانی با فعال کردن پروتئینی به نام فاکتور القا هیپوکسی 1 (HIF-1)،سبب رشد عروق خونی جدید می شوند. دکتر Gregg Semenza از موسسه ژنتیک پزشکی جانز هاپکینز می گوید: "ما می دانستیم که افزایش سطوح HIF-1 با رشد عروق توموری و مرگ و میر بیمار همراه است. اکنون ما دریافتیم که فعالیت HIF-1 به طور مستقیم مسئول گسترش سرطان پستان به عروق لنفاوی است."
تیم Semenza پیش ازاین با مطالعه بر روی موش تزریق شده با سلول سرطانی پستان انسان، که سبب رشد تومورو گسترش آن از پستان به ریه ها شد،در یافتند که تداخل درHIF-1 در این موش ها سبب کاهش رشد تومور اولیه و مهار متاستاز از طریق رگ های خونی به ریه می شود. او می گوید: البته ما می خواستیم ببینیم آیا مسدود کردن HIF-1 می تواند متاستاز غدد لنفاوی را به خوبی تحت تاثیر قراردهد؟.
در آزمایشات جدید، آنها به موش ها سلول های سرطانی پستان انسان را که با مهندسی ژنتیک پروتئین HIF-1 آن مهار شده بود تزریق کردند و پس از 24 روز، غدد لنفاوی موش را بررسی کردند تا ببینید که آیا سلول های سرطان پستان انسان متاستازیافته است. آنها دریافتند که در مقایسه با موش های با HIF-1 سالم، گره های لنفاوی موش های با HIF-1  مهار شده، 76 درصد سلول های سرطانی پستان کمتری داشتند که موید این است HIF-1  به نحوی در گسترش سرطان سینه به غدد لنفاوی نقش دارند .
برای درک بهتر اینکه چگونه HIF-1 سبب این اتفاق می شود، تیم Semenza سپس سلول های سرطان پستان انسان را در شرایط کمبود اکسیژن قرار دادند تا دریابند کدام یک از ژن های دخیل در رشد رگهای لنفاوی ممکن است به HIF-1 پاسخ دهند. آنها دریافتند که ژن فاکتور رشد مشتق از پلاکت B(PDGF-B) پنج برابر فعال تر از زمانی شد که اکسیژن وجود نداشت. نگاه دقیق تر در توالی DNA اطراف ژن PDGF-B نشان داد که مناطقی از DNA توسط پروتئین HIF-1 شناخته شده و به آن متصل می شود. آنها با آزمایش بر روی سلول ها دریافتند که در واقع، پروتئین HIF-1 به ژن PDGF-B متصل و آن را روشن می کند.
آنها سپس دریافتند که PDGF-B در سلول های سرطانی پستان ساخته شده و از سلول ها به خارج پمپ شده و سبب تحریک رشد رگهای لنفاوی می شود.
درمان این موش ها  با digoxin ، که مانع ازفعالیت HIF-1 می شود و یا داروی سرطان imatinib  ، اندازه توموررا 78 درصد و متاستاز گره های لنفاوی را 94 درصد کاهش داد، با این وجود محققان تاکید کردند که کار بیشتری باید انجام شود تا تعیین کند که آیا این داروها در درمان بیماران مبتلا به سرطان پستان می تواند موثر باشد.