از برخی جهات، سلول های سرطانی و سلول های بنیادی به یکدیگر شبیه اند.بدن انسان درحدود 200 نوع سلول مختلف دارد که تمامی آن شکل ، ساختار و عملکرد متفاوتی دارند. سلول های سرطانی نیز می توانند اشکال، ساختارها و عملکردهای مختلفی داشته باشد.

مهمتر از همه این که با تمام این تفاوت ها، ممکن است شباهت های عملکردی بین سلول های بنیادی طبیعی و سلول های بنیادی سرطانی وجود داشته باشد. بسیاری از دانشمندان بر این بارورند که سلول های بنیادی سالم تعدادی مکانیسم های دفاعی فوق العاده دارند که آنها را از تخریب ژنتیکی مصون نگاه می دارد. به عنوان مثال، آن ها در مقابل مواد شیمیایی از خود مقاومت نشان می دهند و زمانی که مواد شیمیایی به غشای سلولی آنها نفوذ کند، پروتئین هایی در غشای سلول مانع از ورود آن مواد شیمیایی می شود و آنها را به بیرون می رانند.

همچنین سلول های بنیادی به وفور آنزیم هایی دارند که شناسایی و تخریب مولکول هایی به نام گونه های فعال اکسیژن یا ROS را انجام می دهند. ROS یک محصول جانبی طبیعی حاصل متابولیسم سلولی است. ولی در مزان وجود مقدار خیلی زیاد ROS مثلا در اثر قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی خاص و یا پرتوها، این مولکول های کوچک می توانند DNA رامتلاشی کنند که این امر خود منجر به اختلال در عملکرد بافت و ترمیم آن می شود و ممکن است شبیه به پیری زودرس باشد. آنتی اکسیدان هایی مثل ویتامین C و ویتامین E  نیز به سلول ها کمک می کنند تا با ROS مبارزه کنند.

درمان های معمول برای سرطان، جراحی و شیمی درمانی است. جراحی جهت برداشتن هر مقدار از سلول های سرطانی که ممکن است و شیمی درمانی و پرتو درمانی برای از بین بردن هر سلول سرطانی که در بدن باقی مانده است. اما اگر سلول های بنیادی سرطانی دارای همان راه های دفاعی ویژه سلول های بنیادی طبیعی باشند ، آنها نیز میتوانند مواد شیمیایی که برای از بین بردن آنها طراحی شده را به بیرون بفرستند و آنزیم هایی را برای رهایی از گونه های فعال اکسیژن، حاصل از پرتوهای استفاده شده در پرتو درمانی تولید کنند.

از قرار معلوم، پدیده مذکور، دقیقا اتفاقی است که در مورد سلول های بنیادی سرطانی یا حداقل برخی از انواع آنها می افتد. برخی محققان ، شواهدی را کشف کرده اند که نشان می دهد برخی سلول های بنیادی سرطانی از جمله در سرطان سینه، پس از پرتو درمانی، آسیب وارد آمده به DNA را در مقایسه با سایر انواع سلول های سرطانی راحت تر ترمیم می کنند. محققان نتایج مشابهی را در سرطان های سر و گردن انسان نیز مشاهده کرده اند.

این گونه مکانیسم های دفاعی سلول بنیادی می تواند گویای آن باشد که چرا درمان های معمول برای سرطان، آن را تا حد زیادی کنترل می کنند ولی اغلب قادر به از بین بردن آن به طور کامل نیستند. درمان هایی که برای کشتن سلول های سرطانی غیربنیادی بسیار اثربخش هستند، در رابطه با سلول های بنیادی سرطانی ظاهرا تاثیری ندارند.

پایان مطلب/