به گزارش بنیان به نقل از brainblogger.com ، تکنولوژی سلول های بنیادی،  دارای پتانسیل ایجاد انقلابی در پزشکی است اما این انقلاب بطور قابل توجهی کندتر از انتظار درحال حرکت بوده است. محدودیت های دولتی و معضلات اخلاقی موانعی را بر سر راه سرعت تحقیقات بیولوژیکی قرار داده اند و حتی زمانی که این موانع وجود ندارد، کنترل رفتار سلول های بنیادی دریک ظرف پتری دیش حداقل است.
با این حال، در بعضی عرصه های تحقیقات سلول های بنیادی، پیشرفت هایی مشاهده شده است. سلول های بنیادی خون بند ناف را می توان از بند ناف و جفت نوزاد تازه متولد شده جداسازی و برای استفاده درآینده ذخیره سازی کرد، آنها می توانند هنگامیکه کودک (و یا یکی از بستگان مشابه ژنتیکی با او) بیمارشوند، مورد استفاده قرار گیرند. این سلول های بنیادی برای درمان نزدیک به 100 بیماری خونی از جمله انواع مختلفی از سرطان های خون استفاده شده است .
یکی از چالش های موجود تبدیل سلول های بنیادی خون بند ناف به سلولهایی غیر از سلول های خونی است. دلیل آن این است که سلول های بنیادی با درجات مختلف بنیادینگی وجود دارند، که توانایی آنها برای تشکیل انواع مختلف بافت ها یا سلول ها متفاوت است. برای مثال، سلول های بنیادی خون دارای توانایی بالایی در تولید انواع مختلف سلولهای خونی است، اما سلول های پوست تولید نمی کنند. با این حال، محققان در موسسه مطالعات بیولوژیکی Salk با همکاری با دانشمندان بارسلونا، اسپانیا، موفق به تحریک این سلول های بنیادی برای تبدیل شدن به سلول های عصبی شدند که روشی پیشگامانه در درمان آسیب های مغزی و سایر اختلالات عصبی خواهد بود.
هنگامی که یک سلول بنیادی تقسیم می شود، DNA یکی از سلول ها هویت بنیادینگی آن را حفظ می کند. از سوی دیگر، DNA سلول دوم، می تواند هویت های مختلفی را داشته باشد. اولین گام در گرفتن این هویت (تحت عنوان تمایز) به طور کلی شامل روشن شدن یک ژن اصلی تنظیم کننده است که سبب کنترل فعالیت ژنی دیگر و ژنی دیگر و به همین ترتیب تا زمان ، به عنوان مثال، تبدیل شدن سلول به یک سلول عصبی می شود. بنابراین کلید کنترل سلولهای بنیادی، چگونگی روشن کردن این تنظیم کننده اصلی است.
به منظور تبدیل سلول های خون بند ناف به سلول های عصبی، Alessandra Giorgetti و همکارانش برای اولین بار این سلول ها را دستکاری کرده و سبب افزایش ژنی به نام Sox2 در آنها شدند. سپس آنها سلول ها را کشت داده و رفتار ژنتیکی آنها را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. اما چیزی که آنها یافتند این بود که این سلول های دستکاری شده به مانند نورون نابالغ رفتارکردند  زیرا Sox2 به عنوان تنظیم کننده اصلی عمل کرده بود.
چالش بعدی نگه داشتن این سلول ها درمسیری بود که منتهی به تبدل به یک سلول عصبی شود. با استفاده از شرایطی خاص، این تیم توانست سلول ها را به سمت تشکیل سلول های عصبی بالغ که هم دارای استطاله های شبه نورونی بلند بوده و هم به تحریک الکتریکی در شرایط آزمایشگاهی پاسخ دهند، هدایت کنند.
با این حال، آزمایش واقعی وقتی بود که مشخص شود آیا این سلول ها توانایی تکثیرو ترمیم یک مغز آسیب دیده را دارند. تولید یک نوع سلول یک مسئله است و القا آن برای تشکیل یک بافت منسجم و کاربردی چیز دیگری است. Giorgetti و همکارانش سلول های عصبی مشتق از خون بند ناف را به موش فاقد سیستم ایمنی پیوند زده و پیشرفت آن را در طول یک دوره سه ماهه بررسی کردند. آنها دریافتند که در واقع سلول های عصبی مشتق از خون بند ناف رشد کرده، با مغز موش یکپارچه شده و قادر به فعالیت محدود بودند.
اگرچه شاید مدت زمانی طول بکشد تا چنین درمانی به درمانگاه برسد، این مطالعه برپتانسیل بالقوه این نوع از سلول های بنیادی تاکید می کند. با گسترش بیشتربانک خون بند ناف، استفاده از سلول های بنیادی خون بند ناف فراتر از درمان اختلالات خونی رو به افزایش است.
پایان مطلب/