به گزارش بنیان به نقل ازnews-medical.net، این مطالعه تصادفی در فازIII، درمان نگهدارنده به وسیله lenalidomide را بعد از پیوند سلول های بنیادی اوتولوگ در بیمارانی که به تازگی مبتلا به مولتیپل میلوما تشخیص داده شده اند، مقایسه می کند. این مطالعه شامل 471 بیمار بود که زیر 70 سال سن داشتند و شواهدی دال بر کنترل یا تثبیت بیماری در 100 روز اول بعد از پیوند نشان داد. در حالی که وقوع بدخیمی های ثانویه در این بیماران که lenalidomide را دریافت کرده بودند افزایش یافته بود، محققین دریافتند که افرادی که دوز نگهدارنده ای از دارو را دریافت کنند می توانند از مزیت هایی استفاده کنند. نتایج نشان داد که درمان نگهدارنده به وسیله lenalidomide به طور معناداری زمان پیشرفت بیماری و بقای کلی را افزایش می دهد و این مزایا بدون در نظر گرفتن این بود که آیا بیماران به طور کامل به صورت تصادفی پاسخ می دهند یا این که قبلا داروی تالیدوماید یا lenalidomide را به صورت درمان القایی دریافت کرده اند. نتایج نشان داد که با استفاده از این دارو، میانگین زمان پیشرفت برای بیماران دو برابر شده بود. هم چنین پی­گیری ها نشان داد که بقای کلی متوسط در این بیماران از 65 ماه به 76 ماه رسیده است. از طرف دیگر میزان بدخیمی در گروه تیمار شده با lenalidomide 25 مورد بود که در مورد گروه کنترل این میزان 10 مورد بود. این محققین می گویند که این یافته ها شواهد قانع کننده ای را ارائه می دهد که این روش درمانی می تواند در کنترل پیشرفت بیماری موثرتر باشد و می تواند نتایج درمانی را بهبود ببخشد.

پایان مطلب/