به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، سلول های کبدی با استفاده از یک تکنیک پرفیوژن دو مرحله ای EDTA/ کلاژناز جداسازی شدند که به دنبال آن جداسازی سلول های هپاتوسیتی از سلول های غیر پارانشیمی به وسیله سانتریفوژ شیپ چگالی Percoll انجام گرفت. پس از این مرحله سلول های کوپفر به سیله یک جداسازی بر مبنای تمایل به چسبندگی و سلول های اندوتلیالی و اقماری با استفاده از روش MACS صورت گرفت. همه کسرهای سلولی به وسیله های ویژگی های عملکردی و مورفولوژی خاص طی دوره زمانی ویژه از کشت مورد شناسایی قرار گرفتند.

به نظر می رسد این مطالعه یک روش ساده شده را برای جداسازی سلول های کبدی ارائه می دهد که می تواند برای مدل های هم کشتی تعریف شده و برای تقلید وضعیت in vivo اندام  مورد استفاده قرار گیرند. از این ویژگی ها می توان برای مطالعه سمیت دارویی و یا برای مدل سازی تکوین بیماری ها استفاده کرد. در حال حاضر مونوکالچر سلول های هپاتوسیتی روش گلد استاندارد برای بررسی متابولسیم کبدی و سمیت زنوبیوتیک ها محسوب می شود. با این حال، ارزیابی های مورفولوژی و عملکردی نشان داده است که این مدل ها ظرف چندین روز تمایز زدایی کرده و عملکرد خود را در محیط کشت از دست می دهد.بنابراین شبیه سازی معماری و ساختار سه بعدی بافت با حضور بر همکنش های سلولی مناسب می تواند میزان بقای این سلول ها را بهبود ببخشد. این مطالعه روش مناسبی را برای جداسازی سلول های هپاتوسیتی و سلول های غیر پارانشیمی ارائه می دهد و در نتیجه گام بعدی این مطالعه می تواند مونیتور کردن سرنوشت و گفت و گوهای دو طرفه این سلول ها با یکدیگر باشد.

پایان مطلب/