به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، محققین می گویند که با استفاده از یافته های این مطالعه شما می توانید توانایی قلبی در خودترمیمی را بدون استفاده از خود سلول های بنیادی افزایش دهد. این مطالعه راه منحصر بفردی را برای بازسازی قلب با استفاده از وزیکول های ترشح شده از سلول های بنیادی جنینی ارائه می دهد.

زمانی که قلب به دلایلی آسیب می بیند، نمی تواند بافت مرده را جایگزین کند و یا بافت جدیدی ایجاد کند ولی نیاز به این است که توانایی پمپاژی آن جبران شود و این امر هزینه گزافی برای قلب دارد: قلب بزرگتر شده و شل و ول می شود و انقباض قلبی نیز ضعیف می شود. محققین تاکنون بارها از سلول درمانی برای درمان این قلب ها استفاده کرده اند اما اغلب نتایج ناامید کننده بوده اند. همه می دانند که اگر شما صدها سلول را به یک اندام تزریق کنید، باید خیلی خوش شانس باشید که دوتا از آن ها روز بعد در همان محل پیدا کنید! مشکلات زیاد دیگری نیز در استفاده از سلول های بنیادی از جمله از نوع پرتوان ان ها وجود دارد که می توان به امکان تشکیل تراتوما بعد از تزریق آن ها اشاره کرد. محققین کشف کرده اند که ساک های ترشحی به وسیله سلول ها که تاکنون تصور می شد که مواد دفعی هستند، در واقع بطری های حاوی پیام هستند. در واقع این وزیکول های خارج سلولی یکی از ابزارهای انتقال پیام تومور برای متاستاز به مکان های دورتر هستند. در این مطالعه محققین اگزوزوم های مترشحه از سلول های بنیادی را مورد آزمون قرار دادند. در این مطالعه محققین از مدل موشی انفارکته قلبی ناشی از حمله قلبی استفاده کردند. بعد از ایجاد آسیب، موش های اگزوزوم های مشتق از سلول های بنیادی جنینی یا اگزوزوم های مشتق از فیبروبلاست ها(کنترل) را دریافت کردند. نتایج خیلی شفاف بود. موشهایی که اگزوزوم ها را از سلول های بنیادی جنینی دریافت کردند در مقایسه با گروه کنترل یا فیبروبلاستی، عملکرد مغزی شان بهبود یافته بود و سلول های عضلانی قلبی بیشتری بعد از انفارکته زنده مانده بودند و ایجاد بافت اسکار هم کاهش یافته بود. سلول های قلبی کمتری مرتکب خودکشی یا آپوپتوز شده بودند. ایجاد شبکه مویرگی در اطراف ناحیه آسیب دیده تیمار شده با اگزوزوم سلول های بنیادی قلبی افزایش پیدا کرده بود. تعداد سلول های پیش ساز قلبی نیز افزایش یافته بود. ضربان قلب منظم تر و قوی تر شده بود و به طور کلی نتایج از همه لحاظ در مقایسه با گروه کنترل بهتر بود. محققین مواد موجود در این اگزوزوم ها را مورد آنالیز قرار دادند و دریافتند که miR-294 نقش مهمی در این فرایند دارد و زمانی که این ماده به تنهایی به سلول های بنیادی قلبی در آزمایشگاه اضافه شد، بسیاری از اثرات اگزوزوم ها را تقلید کرد. مطالعات بیشتر می تواند به اگزوزوم درمانی و یا استفاده از میکروRNAهای خاص کمک کند.

پایان مطلب/