به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، محققین ژاپنی به دنبال یک جایگزین برای گرافت های عصبی اوتولوگ، سلول های بنیادی پالپ دندانی متحرک (MDPSCs) را به رت های آزمایشگاهی با نقص در عصب سیاتیک پیوند کردند تا توانایی ترمیمی این سلول ها را بررسی کنند و موثر بودن این روش را با روش های استاندارد رایج مقایسه کنند. برای این مطالعه، پالپ دندانی به راحتی از دندان دور انداخته شده جداسازی شد. محققین دریافتند که این سلول های بنیادی پالپ دندانی در مقایسه با روش گلد استاندارد که از گرافت های عصبی و کلاژن استفاده می کند، به طور معنادارتری و بارزتری آکسون های میلینه را ترمیم می کنند. مطالعه نشان می دهد که سلول های بنیادی پالپ دندانی موجب افزایش تشکیل عروق خونی می شود. محققین تصور می کنند که سلول های بنیادی پالپ دندانی ممکن است اثر تحریکی روی سلول های شوآن باقی مانده داشته باشند که این را از طریق ترشح فاکتور های نوروتروفیک انجام می دهند. این اثرات حتی در مطالعات in vivo تشدید می شوند. محققین نتیجه گرفته اند که سلول های بنیادی پالپ دندانی می توانند با ترشح فاکتورهای نوروتروفیک و فاکتورهای آنژیوژنیک در ترمیم اعصاب محیطی مشارکت داشته باشند و روی تنظیم آپوپتوز و یا توانایی تکثیر سلول های شوآن تاثیر بگذارند.

پایان مطلب/