یک شبکه انکوژنیک جدید برای شروع سرطان کبد
محققان مرکزملی تحقیقات سرطان اسپانیا (CNIO)، کشف کردند که چگونه یک تنظیم کننده ژن القا کننده استرس (AP-1) ، بقای سلول های آغازکننده تومورکبدی را کنترل می کنند.
امتیاز:
به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققانی به رهبری Erwin Wagner ، درمرکزملی تحقیقات سرطان در اسپانیا (CNIO)، کشف کردند که چگونه یک تنظیم کننده ژن القا کننده استرس (AP-1) ، بقای سلول های آغازکننده تومورکبدی را کنترل می کنند. این نتایج که در مجله Nature Cell Biology منتشر شده است، می تواند استراتژی های پیشگیرانه ای را ارائه کرده و مولکول های بالقوه ای را برای جلوگیری از سرطان کبد شناسایی کند.
سرطان سلولهای هپاتوسیت (HCC) عامل بیش از 500،000 مرگ سالانه در سراسر جهان است. در حالی که بیماران مبتلا به عفونت مزمن هپاتیت B و C و یا سیروز کبدی جمعیت های در معرض خطر بالا برای HCC هستند، اقدامات لازم برای جلوگیری از توسعه HCC در این بیماران محدود هستند. علاوه براین، با توجه به نرخ بالای عود و عدم درمان پیشگیرانه موثر، پیش آگهی دراز مدت پس از جراحی HCC در آنها ضعیف است .
گام مهم برای توسعه درمانها و استراتژی های موثر پیشگیرانه ، شناسایی مولکول ها و مسیرهای مسئول آغازاین سرطان است.
با استفاده از مدل های موشی ژنتیکی خاص برای بررسی شروع سرطان کبد، محققان کشف کردند که چگونه تنظیم کننده ژن القا کننده استرس (AP-1) ، مرگ سلول های توموری را درمراحل اولیه سرطان کبد تعدیل می کند. در واقع، AP-1 بیان SIRT6 را کنترل می کند. پس از آن، SIRT6 ژن دخیل در مرگ برنامه ریزی شده سلولی را مهار می کند.
تغییر این پروتئین در موشها حتی به طور موقت ،به طور قابل توجهی مرحله شروع توسعه سرطان کبد را دچار اختلال کرد.
این یافته ها در بیش از 150 نمونه بافتهای انسانی جمع آوری شده از بیماران مبتلا در آسیا و اروپا مورد آزمایش قرار گرفت. ارتباط روشنی بین این پروتئین و مرحله شروع سرطان کبد، اما نه مراحل پیشرفته HCCs ، مشاهده شد.
این نتایج ارتباط بین شروع سرطان کبد با اپی ژنتیک و مرگ سلولی را اثبات کرده، و بینش های جدیدی را در مورد اینکه چرا دربیماران مبتلا به بیماری های متابولیک که در آن SIRT6 نقش مهمی دارد، بیشتردرمعرض خطر توسعه سرطان کبد هستند، ارائه می دهد.
Latifa Bakiri نویسنده این مطالعه گفت: "مطالعه ما نه تنها مفاهیم جدیدی را برای توسعه درمان های پیشگیرانه دربیماران در معرض خطر سیروز یا بعد ازعمل جراحی فراهم می کند ، بلکه مثال جدیدی است از اینکه چگونه از نظر مولکولی می توان آغاز سرطان را با استفاده از ترکیبی از مدل های موشی و نمونه های مناسب انسانی تشریح کرد.
پایان مطلب/