به گزارش بنیان به نقل از HealthDay، با توجه به مطالعه منتشر شده در Archives of Facial Plastic Surgery، در مقایسه با ایمپلنت پلی اتیلن متخلخل با چگالی بالا (HDPPE) ، داربست بافتی کروی شکل پلی 2 هیدروکسی اتیل متاکریلات (poly[HEMA])  ، حداقل پاسخ التهابی را تحریک و از رشد سلولی، تشکیل کلاژن، و عروق زایی جدید حمایت کرده و ممکن است اسکار کمتری ایجاد کند. 

دکتر Amit D. Bhrany از دانشگاه واشنگتن در سیاتل، و همکارانش با انجام یک مطالعه ، کاشت زیر جلدی  دیسک های poly HEMA و HDPPE به ناحیه پشت موش C57BL / 6 را به منظور استفاده از آنها به عنوان مواد ایمپلنت مورد ارزیابی قرار دادند.

این محققان دریافتند که ایمپلنت poly HEMA و HDPPE دارای مقاومت و حداقل پاسخ التهابی بوده  و از رگزایی مجدد پشتیبانی می کنند. در حالی که رشد سلولی وکلاژن در هر دو ایمپلنت رخ می دهد ، رشد کلاژن ضخیم در ایمپلنت HDPPE به دلیل ساختار متخلخل آن بیشتر بوده است، اما poly HEMA الیاف کلاژن بسیار نازک تری را در داخل منافذ کوچک خود رشد داده بودند. در فیبرها ی رشد یافته HDPPE و منافذ منفرد poly HEMA ، رگ های خونی نیز مشاهده شد.

این مطالعه پایه ای نشان می دهد که به عنوان یک ایمپلنت زیرجلدی، داربست بافتی کروی شکل poly HEMA سازگاری زیستی بهتری داشته و از ترشحات سلولی، تشکیل کلاژن، و عروق زایی حمایت می کند و به دلیل ساختار متخلخل کنترل شده اش، داربست بافتی کروی شکل poly HEMA ممکن است در حین بهبود، اسکار کمتری نسبت به ایمپلنت HDPPE ایجاد کند.

پایان مطلب/