به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، دکترThomas Dreher ، دردانشگاه هایدلبرگ آلمان و همکارانش ، یک ارزیابی بلند مدت از 53 بیمارسرپایی مبتلا به فلج مغزی تشنجی دوسویه و سفتی زانو هنگام راه رفتن انجام دادند. تجزیه و تحلیل راه رفتن و معاینات بالینی قبل، یک و نه سال بعد از عمل جراحی انجام شد. ارزیابی جداگانه ای نیز بر روی بیمارانی که تحت DRFT برای ترمیم کاهش خم شدن زانو در فاز نوسان (C-DRFT) بودند و بیماران نرمال و یا با افزایش حداکثر خم شدن زانو در فاز نوسان که DRFT پیشگیری کننده (P-DRFT) داشتند، انجام شد.

محققان دریافتند که یک سال پس از عمل جراحی، حداکثرخم شدن زانو در گروه C-DRFT به طور قابل توجهی افزایش یافته است ، در حالی که 15درجه ، کاهش قابل توجهی در حداکثر خم شدن زانو در گروه P-DRFT دیده شد. در پیگیری بلند مدت ، افزایشی خفیفی دراوج خم شدن زانو درفاز نوسان در هر دو گروه وجود داشت. در گروه C-DRFT، بهبود قابل توجهی در زمان حداکثر خم شدن زانو مشاهده شد که پس از نه سال حفظ شده بود. درهردو گروه، حرکت زانو و سرعت خم شدن افزایش معنی داری یافته بود و این افزایش درپیگیری دراز مدت در گروه C-DRFT پایدار بوده و درگروه P- DRFT بدون بدتر شدن ثابت مانده بود.

دکتر Dreher گفت: DRFT یک روش موثر برای درمان سفتی زانو هنگام راه رفتن است که با کاهش حداکثر خم شدن زانودرفاز نوسان همراه است، این روش منجر به افزایش طولانی مدت حداکثر خم شدن زانو در فاز نوسان تا نه سال پس از عمل جراحی می شود.

 

پایان مطلب/