به گزارش بنیان به نقل ازHealthday، مونواکسید کربن به هموگلوبین متصل شده و با تشکیل کربوکسی هموگلوبین منجر به آسیب به بافت ها می شود. محققین در مدرسه پزشکی هاروارد بررسی کرده اند که آیا نورتابی به ریه های موش سمی شده با مونواکسید کربن، می تواند منجر به تجزیه کربوکسی هموگلوبین در خون ریوی شده و مونواکسید کربن را در آلوئول ها آزاد کند یا خیر. برای بررسی اثر مستقیم نورتابی ریوی روی نرخ حذف مونواکسید کربن، محققین مدلی از مسمومیت مونواکسید کربن را در یک موش بیهوش شده و به طور مکانیکی دچار تهویه شده ایجاد کردند. آن ها نور را در طول موج بین 532 تا 690 نانومتر مورد تست قرار دادند. محققین دریافتند که فتودرمانی ریه ها در طول موج های 532، 570، 592 و 628 نانومتر موجب جداسازی مونواکسید کربن از هموگلوبین شده و سرعت جداسازی این گاز را دو برابر می کند. تجویز فتودرمانی طی مسمومیت های شدید مونواکسید کربن موجب محدود کردن نرخ افزایشی ایجاد کربوکسی هموگلوبین می شود و با نرخ بقا متناسب است. سرعت حذف مونواکسید کربن با استفاده از فتودرمانی غیر تهاجمی منتقل شده از مری برای انتقال به ریه های موش و از طریق یک فیبر اپتیکال افزایش یافت. محققین امیدوارند که فتودرمانی مدیفه شده و با مقیاس انسانی بتواند در مورد مسمومیت های مونواکسید کربن در مورد انسان نیز جواب گو باشد.

پایان مطلب/