به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، سلول های گلیالی را در هر جایی که نورون ها وجود دارند می تواند یافت. این سلول ها نقش پشتیبانی و تغذیه کنندگی بین نورون ها دارند و به صورت یک جداکننده بین این نورون ها قرار می گیرند. یکی از انواع سلول های گلیالی، سلول آستروسیت است که به طور فعال با انتقال گلیوترانسمیترها در ارتباطات عصبی نقش بازی می کند. در این مطالعه محققین نشان داده اند که تحت شرایطی خاص، زمانی که آستروسیت ها یک نورون را فعال می کنند، پاسخ دهی نورون دیگر تشدید می شود. هم چنین آن ها نشان داده اند که عکس این حالت نیز وجود دارد یعنی زمانی که یک نورون به دلیلی تهییج می شود، نورون دیگری که در کنار آن قرار دارد سرکوب می شود. به منظور درک بیشتر در مورد نقش آستروسیت ها در شبکه های عصبی، محققین از موش های تراریخته فلورسنس برای شناسایی ارتباطات بین آستروسیت ها و آن چه ما آن ها را نورون های خاردار بخش استراتیوم می نامیم  استفاده کردند. نگاه دقیق با استفاده از ثبت های الکتریکی به مربوط با دو نورون و یک آستروسیت پیشنهاد می کند که آن ها مشخصا تنها انواع خاصی از نورون ها در مجاورتشان ارتباط برقرار می کنند. این یافته ها پیشنهاد می کند که آستروسیت ها احتمالا به صورت انتخابی با شبکه های عصبی در بسیاری از بخش های مغز ارتباط برقرار می کنند و به نظر می رسد در هر بخش از مغز گروه های جداگانه ای از آن ها وجود دارند و عملکرد خود را انجام می دهند و منجر به این می شوند که انواع خاصی از نورون ها به طرق منحصربفردی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

پایان مطلب/