به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، متاسفانه این تنها یک داستان علمی تخیلی نیست و این شبیه امری است که برای افراد مبتلا به نارسایی قلبی شاگاس اتفاق می افتد. بیماری شاگاس که آنرا تری­پانزومای آمریکایی نیز می نامند، به وسیله انگلی به نام تری­پانزوم کروزی ایجاد می شود و به وسیله نوعی ساس منتقل می شود. این بیماری از طریق انتقال خون، پیوند اندام و بارداری منتقل می شود. عفونت مزمن با تری­پانزوم کروزی منجر به بیماری قلبی می شود که شدیدترین حالت است و در بین 30% بیماران اتفاق می افتد. نارسایی قلبی آخرین علایم این بیماری است و اغلب موجب مرگ می شود. داروهای ضد انگلی در مورد بیماران مبتلا به نارسایی قلبی که در مرحله شدید این بیماری قرار دارند تجویز نمی شود زیرا در مورد آن ها موثر نیست. حدود ده سال قبل، محققین شروع به تست سلول های بنیادی با استفاده از مدل های جانوری کردند تا بتوانند چگونگی آسیب دیدگی عضلات قلبی ناشی از این انگل را بررسی کنند. سلول درمانی نیز در مورد این بیماران موفقیت آمیز نبوده است. اینک در مطالعه ای جدید محققین در ریودوژانیرو برزیل با استفاده از مدل موشی نشان داده اند که تزریق نوع خاصی از سلول های بالغ بلافاصله بعد از عفونت تری­پانزوم کروزی پاسخ این جانوران به عفونت را مدیفه می کند. این سلول های استرومایی مزانشیمی از بافت چربی مشتق شدند و قادر به تعدیل پاسخ ایمنی هستند. تا پیش از این مشحص شده بود که انگل می تواند تا حدی در بافت چربی باقی بماند و سال ها تا بعد از عفونت حفظ شود. به نظر می رسد که سلول های استرومایی مزانشیمی راهی موثر برای قرار دادن این انگل در تماس نزدیک با سلول هایی است که اثرات ایمونومدولاتوری شدید دارند. این مطالعه این فرضیه را حمایت می کند که موش های که سلول های بنیادی مزانشیمی را دریافت می کنند دارای میزان کمتری انگل در خون شان هستند و نشانه های التهاب قلبی و فیبروز در آن ها ضعیف است و در نهایت آسیب میوکاردی را کاهش می دهد. گام بعدی تست سلول های بنیادی مزانشیمی برای درمان جانوران آلوده شده بزرگ تر است.

پایان مطلب/