به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، در این مطالعه جدید محققین درصدد هستند که نشان دهند که این سلول های بنیادی مزانشیمی می توانند هم به هپاتوسیت های پری­پورتال و هم به هپاتوسیت های پری سنترال تمایز یابند و عملکردهای آن ها را نشان دهند. در این مطالعه سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی از موش C57BL/6 که دچار سرکوب سیستم ایمنی شده بود جداسازی شدند و با استفاده از یک پروتکل ساده به فنوتیپ هپاتوسیتی تمایز یافتند. سلول های بنیادی مزانشیمی می توانند مورفولوژی فیبروبلاستوئیدی شان را به استئوسیت، کندروسیت، آدیپوسیت و هپاتوسیت تغییر دهند. در مورد سلول های بنیادی مزانشیمی، بیان ژن های مارکر خونسازی را نمی توان مشاهده کرد. مارکرهای نشان دهنده تکوین کبدی مانند HNF4α و مارکرهای هپاتوسیت های پری ونوس مانند CyteP450 و CD26 افزایش یافت هم چنین مارکرهای مربوط به هپاتوسیت های پری پورتال مانند کربامویل فسفاتاز سنتاز 1 نیز افزایش بیان دادشت. این آنزیم در چرخه اوره نقش دارد. به طور کلی فعالیت آنزیم  CyteP450 و سنتز اوره در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری داشت. کیفیت این هپاتوسیت های پری­پورتال و پری­سنترال بعد از پیوند کبدی و یکپارچه شدن با پارانشیم میزبان حفظ شد. با نوجه به آن چه گفته شد، این مطالعه سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی را کاندیدای درمانی مناسبی برای آسیب کبدی معرفی می کند که ممکن است ترمیم اندام را در بیماری های حاد و مزمن کبدی حمایت کند.

پایان مطلب/