به گزارش بنیان به نقل از ژورنال Neurosci Res، به دنبال ایجاد درمان ها موثرتر، بسیاری از انواع سلول های بنیادی و از بافت های مختلف به عنوان یک کاندیدای درمانی مورد تست قرار گرفته اند. در این بین سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از خون بند ناف انسانی(hUCB-MSCs) به فراوانی برای سلول درمانی استفاده شده اند که به این دلیل است که آن ها انعطاف پذیری ژنتیکی بالایی دارند. برای اثبات موثر بودن و درک این که چگونه این سلول ها روی سلول های عصبی ایسکمیک اثر می گذارند، محققین در دانشگاه ملی سئول، سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از خون بند ناف انسانی را به طور مستقیم به ناحیه ایسکمی شده به دلیل انسداد شریان مغزی تزریق کردند. آن ها دریافتند که عملکرد عصبی رفتاری در گروه تحت تیمار به طور معناداری بهبود یافت. هم چنین ناحیه انفارکته شده به طور قابل ملاحظه ای در این گروه کوچک شد. علاوه براین، پیوند این سلول های بنیادی مزانشیمی منجر به ایجاد شمار بیشتری سلول عصبی جدید شدو آنژیوژنز و فاکتور های ترمیم بافتی نیز در ناحیه آسیب دیده افزایش یافتند و فرایندهای التهابی کاهش یافتند. برای نشان دادن این که چرا این وقایع اتفاق می افتند، این سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از خون بند ناف تحت شرایط هیپوکسیک و نورموکسیک invitro مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که این سلول ها تحت شرایط هیپوسی در مقایسه با شرایط طبیعی سطوح بالاتری از ترومبوسپوندین1،پانتراکسین3، و فاکتور VEGF را بیان می کنند. در مجموع این نتایج پیشنهاد می کنند که سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از خون بند ناف انسانی ممکن است اثرات سودمندی روی ایسکمی مغزی داشته باشند و این عمل را از طریق آنژیوژنز، نوروژنز و اثرات ضد التهابی به جای می گذارند و در نتیجه می توان آن ها را ابزار درمانی مناسبی محسوب کرد.

پایان مطلب/