به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، پلاکت ها نقش مهمی در فرایند انعقاد خون دارند و در زمان ایجاد زخم در محل آسیب تجمع پیدا کرده و با تولید موضعی آنزیم ترومبین و ایجاد لخته فیبرینی تثبیت می شوند. پلاکت ها این فرایند را با داشتن نوعی چربی خاص به نام فسفاتیدیل سرین روی سطح شان هماهنگ می کنند. این ترکیب اجازه بازخوانی سایر اجزای سیستم انعقادی را می دهد و منجر به ایجاد لخته می شود. این ترکیب یک پروکو آگولانت سطحی نامیده می شود که فعالیتش به مساحت سطح غشای در برگیرنده فسفاتیدیل سرین بستگی دارد. این مطالعه نشان داده است که این مساحت سطح نیز به نوبه خود به وسیله تشکیل ساختارهای بالونی پلاکت ها تقویت می شود و در نتیجه این پروکو آگولانت در تمام سطح پراکنده می شود. نواقص منجر به خونریزی ممکن است به دلیل اختلال در این پروکو آگولانت ها باشد. علاوه براین آن ها نشان داده اند یک سیستم هماهنگ ورود آب و نمک منجر به بالون شدن غشای پلاکتی و پراکنش پروکو آگولانت می شود و می توان این سیستم را به وسیله داروها مدیفه کرد. استازولامید دارویی است که برای درمان گلوکوم و برخی بیماری های دیگر استفاده می شود و فرایند ورود آب به سلول ها را بلوک می کند. محققین نشان دادند که این دارو نه تنها بالون شدن پلاکتی و تولید ترومبین را مختل می کند بلکه به میزان قابل توجهی ایجاد ترومبوز را در in vivo کاهش می دهد. بنابراین به نظر می رسد که داروهایی که ورود آب به پلاکت ها را مدیفه می کنند ممکن است درمان ضد انعقادی جدیدی برای بیماری های عروق کرونری و ممانعت از سکته باشند.

پایان مطلب/