به گزارش بنیان به نقل از ژورنال Transplantation، در این مطالعه محققین ژاپنی در دانشگاه هوکاییدو این فرضیه را مورد ارزیابی قرار داده اند که آیا می توان آلوگرافت های مشتق از iPSCها را زمانی که پیوند به همراه سلول های سرکوب کننده ایمنی مشتق شده از همان iPSCها استفاده شود، حفظ کرد یا خیر. در این مطالعه iPSCهای موشی با استفاده از یک پروتکل کشت حاوی فاکتور تحریک کننده کلونی ماکروفاژی گرانولوسیتی، فاکتور تحریک کننده کلونی ماکروفاژی، IL-4 و لیپوپلی ساکاریدها به سلول های سرکوب کننده ایمنی تمایز یافتندو کلاسترهای چسبنده جمع آوری شدند و برای توانایی سرکوب کنندگی شان در مورد پاسخ های سلول های B و T مورد ارزیابی قرار گرفتند. سلول های میلوئید با ویژگی های سرکوب کنندگی ایمنی ایجاد شد که با موفقیت از iPSCها بوجود آمد و آن ها را سلول های سرکوب کننده مشتق از iPSC یا iPS-SCs نامیدند. این سلول ها از نظر بیان ژن ها و مارکرهای سطح سلولی ماکروفاژها را تداعی می کردند. این سلول های سرکوب کننده به خوبی پاسخ های ایمنی مشتق از سلول های T و B را سرکوب کردند. هم چنین مشخص شد که این سلول های سرکوب کننده مشتق از iPSCها به طور معناداری بقای گرافت های مشتق از iPSCها مانند اجسام جنینی و کاردیومیوسیت ها را افزایش می دهد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که کسر خاصی از سلول های شبه ماکروفاژی با عملکردهای سرکوب کنندگی ایمنی می تواند از iPSCهای اهدا شده تولید شود که در افزایش بقای پیوندهای مشتق از همین سلول ها نقش مهمی دارد. این مطالعه پیشنهاد می کند که استراتژی سرکوب کنندگی جدید در ترکیب با پیوند مشتق ازiPSC و پیوند سلول های سرکوب کننده می تواند درطب ترمیمی با استفاده از iPSCها نقش داشته باشد.

پایان مطلب/