به گزارش بنیان به نقل از nature، این سلول های بنیادی مزانشیمی اثر ایمنی زایی اندکی دارند و این در حالی است چندین ویژگی تنظیم کنندگی ایمنی را نیز نشان داده اند. محققین در دانشگاه شانتو چین مکانیسم های تعدیل کنندگی ایمنی این سلول ها را به منظور درک بهتر ویژگی های ایمنی زایی شان  مورد بررسی قرار داده اند. به دنبال 10 روز تمایز غضروفی یا 48 ساعت پیش تیمار با اینترفرون گاما، سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی سطح ایمنی زایی پایین را حفظ کردند اما فعالیت تنظیم کنندگی ایمنی بالایی را نشان دادند  و تمایز غضروفی یا تیمار با اینترفرون گاما ایمنی زایی این سلول ها را افزایش داد. آن ها دریافتند که بیان Jagged-2 به دنبال تمایز غضروفی و پیش تیمار با اینترفرون گاما به طور معناداری افزایش می یابد. آزمایش هایی که با استفاده از RNAی مداخله گر برای Jagged-2 صورت گرفت نشان داد که این RNA مداخله گر بیان Jagged-2‌را طی تمایز غضروفی و پیش تیمار با اینترفرون گاما سرکوب می کند. در کنار آن این اختلال در بیان Jagged-2 فعالیت پشتیبان ایمنی بودن سلول ها را کاهش می دهد. بنابراین فعالیت تنظیم کنندگی ایمنی مربوط به سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی، که از جهاتی به بیان Jagged-2‌ بستگی دارد ممکن است بعداز تمایز چند رده ای یا تاثیر فاکتورهای التهابی قوی تر باشد. این ممکن است دلیلی باشد که چرا بعد از تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی به سلول های متعهد شده، رد پیوند رخ نمی دهد.

پایان مطلب/