به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، محققین در دانشگاه موناش با استفاده از دروزوفیلا(به عنوان یک مدل جانوری) موتاسیون تک نوکلئوتیدی رادر توالی DNAی میتوکندریایی شناسایی کرده اند که یکی از ژن های اصلی در تولید انرژی را کد می کند. این موتاسیون موجب نابارور شدن نرها می شود و این اثر را در مورد ماده ها نمی توان مشاهده کرد. این موتاسیون با این که موجب ناباروری نرها می شود اما موجب می شود که در مقایسه با مگس هایی که این موتاسیون را ندارند طول عمر بیشتری داشته باشند. این در حالی است که ماده ها با این که بارور باقی می مانند، در صورت داشتن این موتاسیون طول عمر کمتری دارند. این محققین می گویند که این موتاسیون تنها موتاسیونی در میتوکندری نیست که روی طول عمر اثر می گذارد. در واقع آن ها اثرات ژنتیکی را شناسایی کرده اند که می تواند به ژن میتوکندریایی مهم دیگری منتقل شود. با این ژن، مگس های سرکه ای که میزان زیادی از این پروتئین را تولید می کنند، طول عمرکمتری دارند اما در مورد نرها این مطلب صدق نمی کند. محققین می گویند که این مطالعه می تواند موفقیتی در ردیابی موتاسیون های تک نوکلئوتیدی باشد که در ژن های کلیدی تولید کننده انرژی درون DNAی میتوکندریایی رخ داده اند. بارزترین چیز در مورد این یافته ها این است که این موتاسیون ها روی مگس های سرکه نر به طور کاملا متفاوت تری از مگس های سرکه ماده اثر می گذارند. به نظر می رسد برخی موتاسیون ها برای یک جنس سودمند و برای جنس دیگر مضر باشد. این مطالعه دیدگاه ها و راه های جدیدی را در مورد این که چگونه ژن های میتوکندریایی ممکن است روی سلامت انسانی اثر بگذارند، ارائه می دهد.

پایان مطلب/