به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، بیماری DLB دومین نوع شایع از زوال عقل ناشی از پیری بعد از آلزایمر محسوب می شود که آن را می توان با شناسایی تجمع پروتئینی به نام آلفا-سینکولین شناسایی کرد که به صورت توده های کروی به نام اجسام Lewy تجمع می یابند. این عارضه منجر به اختلال در عملکرد نورون ها و تغییراتی در مواد شیمیایی مغزی و ارتباطات عصبی می شود که در نهایت با مرگ سلولی همراه است. محققین امیدوار هستند که پیوند سلول های بنیادی عصبی به بیماران انسانی بتواند اختلالات حرکتی و شناختی مربوط به DLB را رفع کند. برای تست کردن این ایده، محققین سلول های بنیادی عصبی را به موش های مدیفه شده ژنتیکی که بسیاری از ویژگی های کلیدی DLB را دارا بودند پیوند کردند. یک ماه بعد، موش ها برای برخی وظایف رفتاری شان مورد تست قرار گرفتند و بهبود معناداری در عملکردهای حرکتی و شناختی آن ها مشاهده شد. برای درک این که چگونه پیوند سلول های درمانی این اختلالات را رفع می کند، محققین اثرات سلول های بنیادی را روی پاتولوژی و مدارهای ارتباطی عصبی بررسی کردند. آن ها دریافتند که بهبود عملکردی نیازمند تولید فاکتورهای رشد خاصی مانند BDNF‌ به وسیله سلول های بنیادی عصبی است. محققین به ارزیابی دو ساختار کلیدی مغزی پرداختند که در بیماری DLB‌ دچار اختلال می شوند تا تعیین کنند چگونه BDNF روی ریکاوری آن ها تاثیر می گذارد. این دو ساختار شامل نورون های تولید کننده دوپامین و گلوتامات است. این مطالعه نشان داد که سلول های بنیادی عصبی می تواند عملکرد هر دو نوع این نورون ها را تقویت کند و سلول های مغزی را برای ایجاد ارتباط مناسب با یکدیگر تحریک کند. هم چنین می تواند موجب ریکاوری عملکردی حرکتی و شناختی هر دو نوع نورون شود. برای اثبات هر چه بیشتر نقش BDNF، محققین سلول های بنیادی را مدیفه کردند تا نتوانند فاکتور رشد بیشتری تولید کنند. زمانی که این سلول های مدیفه شده پیوند شدند، قادر به بهبود عملکرد رفتاری نبودند و نتوانستند سیگنالینگ گلوتامات و دوپامین را تقویت کنند. انتقال ویروسی این فاکتور رشد به مغز موش های مبتلا به DLB‌ نشان داد که ریکاوری حرکتی بهتری در عملکرد شناختی این موش ها حاصل می شود. نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند که پیوند سلول های بنیادی عصبی تولید کننده BDNF، می تواند روزی به عنوان یک درمان برای DLB شناخته شود.

پایان مطلب/