مهندسی اسفنکتر پیلوری انسان با استفاده از سلول های عضلانی صاف و سلول های پیش ساز عصبی اوتولوگ
گاستروپارزی (خالی شدن با تاخیر معده) منجر به عدم تخلیه کامل معده می شود که خود می تواند اثرات منفی روی سلامت فرد داشته باشد. درمان بلند مدت مناسبی که برای این بیماری می تواند وجود داشته باشد استفاده از جایگزین های بافتی اسفنکتر پیلوری است که دارای سلول های عضلانی صاف دارای عملکرد و اجزای عصبی است.
امتیاز:
به گزارش بنیان به نقل از ژورنال Tissue Engineering، محققین طب بازساختی در مدرسه پزشکی Wake Forest در کارولینای شمالی در مطالعه ای جدید قصد داشته اند که برای اولیه بار سازه های پیلوری انسانی عصب داری را با استفاده از سلول های عضلانی صاف(SMCs) اوتولوگ اسفنکتر پیلوری انسان و سلول های پیش ساز عصبی(NPCs) انسانی مهندسی کنند. این SMCها و NPCها در هیدروژل های دو لایه هم کشت شدند و سازه های پیلوری موازی و هم مرکزی را ایجاد کردند. این سازه های پیلوری عصب دهی شده اوتولوگ انسانی مورد تست های بیوشیمیایی و فیزیولوژیک قرار گرفتند. سلول های عضلانی صاف درون این سازه ها فنوتیپ انقباضی تونیکی را نشان داد و چیدمان محیطی خودش را حفظ کرد. تمایز عصبی درون این سازه های زیست مهندسی شده بوسیله بیان مثبت بتا توبولین 3 ثابت شد و این سلول ها دارای قابلیت سنتز نیتریک اکسید و استیل کولین ترانسفرازی بودند. این سازه های پیلوری در پاسخ به محرک هایی مانند کلرید پتاسیم و استیل کولین اگزوژن منقبض شد و در پاسخ به پپتید روده ای به حالت استراحت و ریلکسیشن درآمد. این محققین می گویند که این سازه زیست مهندسی شده اوتولوگ این پتانسیل را دارد که به عنوان یک اندام جایگزین دارای عملکرد مورد استفاده قرار گیرد و یا از آن به عنوان مدلی فیزیولوژیک برای بررسی اختلالات اسفنکتر پیلوری استفاده شود.
پایان مطلب/