به گزارش بنیان به نقل از ScienceDaily؛ برخی از بیماری ها می توانند منجر به تحلیل یا از دست دادن قابل توجه ماهیچه های اسکلتی شوند و ماهیچه های اسکلتی دارای ظرفیت محدودی برای ترمیم خود هستند بنابراین روش های درمانی برای بازسازی و یا ترمیم عضلات اغلب ضروری است. در حال حاضر دو راه برای بازسازی عضلات وجود دارد: پیوند سلول، که در آن سلول های بنیادی به طور مستقیم به داخل عضله یا شریان تزریق می شوند و مهندسی بافت که به موجب آن سلول ها در داربست زیست مواد برای بازسازی عضلات قرار داده می شوند.
پیوند سلول های بنیادی به خودی خود با محدودیت بقای سلول مواجه است، اما محققان امیدوارند که این روش درترکیب با مهندسی بافت بتواند شانس درمان اختلالات موضعی عضلات را افزایش دهد.
یک تیم تحقیقاتی که متشکل از محققانی از موسسات سراسر اروپا بود، سلول های بنیادی مزوآنژیوبلاست را در داربست هیدروژلی پلی اتیلن گلیکول و فیبرینوژن (PF) که دارای سابقه اثبات شده ای در مهندسی بافت و قلب است، وارد کرده، سپس این داربست حاوی سلول را به طورمستقیم به مناطق ملتهب و آسیب دیده موش، درمراحل پیشرفته دیستروفی عضلانی تزریق کردند. این تیم مشاهده کرد که میزان پیوند و بقای سلول های مزوآنژیوبلاست نسبت به زمانی که تزریق سلولها به تنهایی صورت می گیرد، افزایش یافته است.
پنج هفته پس از درمان، تجزیه و تحلیل نتایج نشان داد که سلول های بنیادی مزوآنژیوبلاست زمانی که با یک حامل PF استفاده می شود به بازسازی فیبرهای عضلانی کمک می کند. علاوه بر این، سازمان بندی فیبرهای عضلانی بهترصورت می گیرد.
Cesare Gargioli  نویسنده این مطالعه اظهار داشت: "این مطالعه نشان دهنده یک روش جدید مهندسی بافت است که قادربه ایجاد پیوندهای سلولی غنی درماهیچه های اسکلتی پس از یک آسیب حاد یا دیستروفی عضلانی درمراحل پیشرفته است. هر دو سلول های بنیادی مزوآنژیوبلاست و PF در حال حاضر تحت آزمایشات بالینی جداگانه هستند، اما استفاده از ترکیب آنها ممکن است برای افراد مبتلا به اشکال موضعی دیستروفی یا اختلالات عضلانی که منجر به آسیب عضله اسکلتی، از جمله فتق و اختلالات اسفنکتر می شود موثرتر باشد. "