به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، ایجاد چنین درمانی نیازمند انتفال میکروRNAها به تومور است که خود امری مشکل است. با این حال، محققین در MIT نشان داده اند که بوسیله رشته های RNAی پیچ و تاب خورده به صورت یک مارپیچ سه گانه و قالب گیری کردن آن ها درون یک ژل زیست سازگار، نه تنها می توان این رشته را به طور موثر منتقل کرد بلکه از آن ها برای چروکیده کردن(از بین بردن) تومورهای مهاجم در موش نیز استفاده کرد. با استفاده از این تکنیک و به کار بردن هم زمان میکروRNAهای سرکوب کننده تومور و غیر فعال کردن میکروRNAهای عامل تومور، محققین شدیدا نرخ بقای موش های سرطانی را افزایش داده اند. آن ها معتقدند که می توان از این روش برای انتقال سایر انواع RNAها و هم چنین DNA و مولکول های درمانی استفاده کرد. این مطالعه پتانسیل انتقال موضعی فاکتورها در درمان سرطان را نشان می دهد. استفاده از این ساختار سه گانه RNA، میزان ثبات، بازجذب، ترانسفکت و در نهایت کارایی را بالا می برد.

پایان مطلب/