به گزارش بنیان به نقل ازmedindia.net، محققین در دانشگاه Yonsei سئول به بررسی بهترین زمان ممکن برای پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی پرداخته اند و بعد از استفاده از این سلول ها، آن ها میزان بیان ماتریکس متالوپروتئینازها را نیز مورد بررسی قرار داده اند. این پروتئین ها نقش بسیار مهمی در رگزایی و بازآرایی بافتی دارند. به این منظور محققین سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان را بعد از ایجاد مدل های رتی برای سکته مغزی ایسکمیک به صورت درون سیاهرگی در زمان های یک ساعت، یک روز و سه روز بعد از سکته به آن ها تزریق کردند. نتایج نشان داد آن هایی که پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی را یک ساعت بعد از سکته دریافت کرده اند بهترین میزان ریکاوری و بهبود را نشان می دهند. این در حالی بود که میزان فعالیت ماتریکس متالوپروتئیناز2(MMP2) در یک روز بعد از پیوند در مقایسه با سایر گروه ها بیشتر بود. هم چنین در گروهی که یکساعت بعد از سکته پیوند را دریافت کرده بودند حجم و میزان آسیب کمتر بود و تراکم رگزایی نیز در آن رفته رفته بالاتر رفت. به نظر می رسد که بعد از ایجاد سکته مغزی ایسکمیک هر چه زمان پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی زودتر باشد، میزان ریکاوری نورولوژیک بیشتر و وسعت ناحیه ضایعه کمتر خواهد بود. هم چنین افزایش فعالیت MMP2 نیز موجب افزایش رگزایی می شود که نشان دهنده این است که سلول های بنیادی مزانشیمی رگزایی را تقویت می کنند.

پایان مطلب/