به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، آسیب به مغز تولید نورون های جدید را تحریک می کند اما این سلول های جدید گهگاهی بیش از حد تحریک شده و با مختل کردن مدار نورونی موجب تشنج صرعی می شوند. متوقف کردن موثر این فرایند در موش های مهندسی ژنتیک شده می تواند منجر به کاهش تشنج ها شود. علاوه براین، حذف تکوین نورون های جدید، به نظر موجب کاهش سطح هوشیاری و مختل کردن حافظه می شود که از اثرات شایع تشنج است. درک مکانیسم هایی که موجب انحراف نوروژنز ایجاد شده به وسیله آسیب مغزی ترومایی و تشنج های بعدی می شوند، می تواند به ایجاد راهکارهای درمانی جدید منجر شود. متوقف کردن تکوین نورون های جدید می تواند تا حد 40 درصد موجب کاهش تعداد تشنج ها در موش شود اما این امر تاثیری روی مدت زمان تشنج فرد ندارد. با این حال، محققین دریافته اند که متوقف کردن نوروژنز پیش از ایجاد تشنج می تواند اثرات طولانی مدتی داشته باشد و فراوانی تشنج های مزمن را برای تقریبا یک سال سرکوب کند. در حال حاضر بیش از 3 میلیون آمریکایی و 65 میلیون فرد در سراسر دنیا مبتلا به صرع هستند که سالانه هزینه ای بالغ بر 15.5 بیلیون دلار را در بر دارد. آسیب های مغزی ترومایی را دلیل 20 درصد تشنج های صرعی می دانند اما این که چگونه و چرا این تشنج ها بعد از یک آسیب مغزی شدید اتفاق می افتند مشخص نیست. برخی دارو می توانند تشنج ها را کنترل کنند اما هیچ دارویی برای درمان صرع در دست نیست. محققین در مرکز پزشکی UT Southwestern‌ برای انجام این پروژه در زمینه طب ترمیمی بودجه ای معادل 10 میلیون دلار را دریافت کرده اند. این محققین در حال حاضر به مطالعه مکانیسم های مولکولی و سلولی نوروژنز مشغول هستند تا دریابند که چگونه سلول های بنیادی به سلول های عصبی بالغ و دارای عملکرد تبدیل می شوند و چگونه انحراف در فرایند نوروژنز می تواند منجر به حملات صرعی و برخی عوارض ناخواسته دیگر می شود.

پایان مطلب/