به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، یافته های این مطالعه جدید نشان می دهد که کسانی که به اوتیسم مبتلا هستند دارای عروق خونی ناپایداری هستند که خونرسانی مناسب به مغز را مختل می کند. در مغز طبیعی، عروق خونی باثبات هستند و بدین ترتیب یک پراکنش خونی با ثبات را تضمین می کنند. این در حالی است که در مغز اوتیسمی، ساختار سلولی عروق خونی به طور دائم در حال نوسان است و منجر به یک جریان نوسانی می شود که در نهایت محدودیت های نورولوژیکی را موجب می شود. محققین نمونه های بافت مغزی طبیعی و نمونه های مغز بعد از مرگ افراد اوتیسمی را مورد ارزیابی قرار دادند. در آنالیزهای میکروسکوپی محققین نتوانستند تفاوتی بین بافت مغزی طبیعی و اوتیسمی پیدا کنند. مطالعات سلولی آن ها رگزایی را در بافت مغزی اوتیسمی نشان داد که در مغزهای طبیعی مشاهده نشد. وجه تمایز قابل توجهی مشاهده شد که حاکی از رگزایی های مکرر و پر نوسان در بافت مغزی اوتیسمی بود که نشان می دهد ثباتی در خونرسانی مغزی این افراد وجود ندارد. نتایج نشان می دهد که در مغزهای اوتیسمی، سطح پروتئین های نستین و CD34 که مارکرهای مولکولی رگزایی هستند در مقایسه با مغزهای طبیعی بالا است. این احتمال وجود دارد که تغییر در سیستم عروقی مغز به معنی تغییر در تکثیر، بلوغ، بقای سلولی و پلاستیسیتی مغزی باشد و این تغییرات می تواند به طور بالقوه ای روی شبکه های مغزی اثر بگذارد. این یافته ها موجب می شود که دیدگاه های موجود در مورد اوتیسم تا حدی تغییر کند و محققین به دنبال راه های درمانی جدیدی برای این بیماری باشند.

پایان مطلب/